سبک سان ، ترکیبی از موسیقی آفریقایی و اسپانیایی برگرفته از بخش شرقی کوباست . امروزه بانگو یکی از نامی ترین سازهای کوبه ای لاتین به شمار میرود و می توان صدای آن را در همی سبک های موسیقی پیدا کرد . ضمنا این ساز در ایران به نام بینگو و بانگو معروف است.
هر چه نواختن ساز را در سن کمتری شروع کنند تأثیرات این کار بیشتر خواهد بود
اگر در دوران کودکی والدین تان بر خلاف علاقه ی شما اصرار داشتند یادگیری موسیقی و ساز برای شما مفید است و به اجبار شما را به کلاس موسیقی فرستادند، باید بدانید که حق با آن ها بوده. آموختن موسیقی و نواختن ساز در تنظیم مجدد مغز و تقویت آن نقش دارد و جالب آنکه این تأثیر ماندگار است. دانشمندان هنور در تلاشند به همه ی تأثیرات مثبت موسیقی بر مغز پی ببرند اما اصل تأثیرگذاری موسیقی غیر قابل انکار است. بنابراین گرد و خاک ساز قدیمی تان را پاک کنید یا نواختن یک ساز جدید را شروع کنید. فرزندان خود را هم به این کار تشویق کنید. هر چه آن ها در سن کمتری نواختن ساز را شروع کنند تأثیرات این کار بیشتر خواهد بود. در ادامه به ۱۰ مزیت باورنکردنی یادگیری موسیقی و ساز بر مغز می پردازیم.
۱- تقویت ارتباطات میان نیمکره های راست و چپ مغز
تحقیقات نشان می دهد نوازنده ها از بافت سپید بیشتری در جسم پینه ای مغز خود (مجموعه ای از ارتباطات عصبی که نیم کره های مغز را به هم پیوند می دهند) برخوردارند، یعنی ارتباط میان نیم کره ی خلاق سمت راست و نیم کره ی تحلیل گر سمت چپ در آن ها قوی تر است. این مسأله مزیت های زیادی دارد، مثل سریع تر شدن برقراری ارتباط در مغز و خلاقانه تر شدن مهارت های حل مسأله. با این حال، همه ی نوازنده ها از توانایی های شناختی یکسانی برخورداری نیستند و دو عامل سن و میزان نوازندگی در این مسأله تأثیر گذار است. هر چه تمرین ساز زدن بیشتر و سن شروع یادگیری آن کمتر باشد، افراد از مزایای بیشتری برخوردار می شوند.
نوازنده ها از بافت سپید بیشتری در جسم پینه ای مغز خود برخوردارند
۲- افزایش عملکرد اجرایی مغز
نوازنده ها عملکرد بهتری در تصمیم گیری، پردازش و حفظ اطلاعات و شیوه ی تطابق بر اساس تغییر نیاز ذهنی دارند و احتمالا علت این مسأله بیشتر بودن بافت سپید در مغز آن ها است. این عملکردهای اجرایی مغز بیشتر از ضریب هوشی در موفقیت های تحصیلی مؤثر هستند. حتی برخی دانشمندان گمان می کنند نواختن ساز می تواند به کودکانی کمک کند که دچار مشکلات عصب شناختی وابسته به عملکرد اجرایی مغز مثل اختلال کم توجهی- بیش فعالی هستند.
۳- تقویت فرآیند تکلم
نواختن ساز نه تنها به مغز در پردازش آواهای موسیقایی کمک می کند بلکه در پردازش آواهای صامت و مصوت در کلام هم نقش دارد. طی تحقیقی در سال ۲۰۱۸ در امریکا مشاهده شد کودکانی که پیانو می نواختند به میزان چشمگیری در تشخیص کلماتی که تنها در یک حرف صامت متفاوت بودند عملکرد بهتری داشتند. این پژوهشگران معتقدند نواختن پیانو حتی بیشتر از مطالعه ی اضافی در تشخیص صداها تأثیر دارد.
پژوهش دیگری در سال ۲۰۱۴ نشان داد موسیقی می تواند به کودکان در پردازش کلمات کمک کند. این محققان گمان می کنند موسیقی و کلام ویژگی های مشترکی مثل زیر و بمی، زمان سنجی و طنین دارند و مغز از گذرگاه های عصبی یکسانی برای پردازش هر دوی آن ها استفاده می کند. هر چه مهارت های زبانی مثل خواندن بهتر باشند، کودکان در یادگیری تمامی موضوعات، از ریاضیات گرفته تا دروس اجتماعی، عملکرد بهتری خواهند داشت.
۴- تقویت حافظه
طبق تحقیقات، با توجه به تأثیر مثبتی که موسیقی در پردازش کلام دارد، افرادی که نواختن ساز را یاد می گیرند، کلمات بیان ادا شده را بهتر به خاطر می سپارند (حافظه ی زبانی). به علاوه، نواختن ساز حافظه ی فعال را تقویت می کند. حافظه ی فعال توانایی ذخیره ی موقت و استفاده از اطلاعاتی است که به شما کمک می کند استدلال کنید، یاد بگیرید و یا کار پیچیده ای را انجام دهید.
نواختن ساز حافظه ی فعال را تقویت می کند
۵- افزایش همدلی
آموختن ساز نه تنها بخش های پردازشگر آواها در مغز را تقویت می کند، بلکه توانایی تشخیص احساسات در صداها را افزایش می دهد. نوازنده ها در خوانش نشانه های ظریف احساسی در صحبت ها عملکرد بهتری دارند. با برخورداری از این ویژگی آن ها می توانند روابط بی دردسرتر و عاطفی تری داشته باشند. به علاوه، آموختن موسیقی می تواند به کودکانی کمک کند که دچار مشکل درک عاطفی مثل اوتیسم هستند.
۶- کاهش سرعت روند پیری مغز
طبق تحقیقات، تأثیرات موسیقی در پردازش کلام و حافظه تا سنین کهنسالی به قوت خود باقی می ماند، حتی اگر بعد از دوران کودکی آموختن ساز را رها کرده باشید. طی تحقیقی در سال ۲۰۱۵ در کانادا معلوم شد افراد سالخورده ای که در دوران جوانی نواختن ساز را یاد گرفته بودند در مقایسه با کسانی که آموزش ندیده بودند، سرعت تشخیص کلام در آن ها به میزان ۲۰ درصد بیشتر بود. در تحقیق دیگری افراد سالخورده ای که به مدت ۱۰ سال آموزش موسیقی دیده بودند در مقایسه با گروه دیگر که هرگز آموزشی ندیده بودند، اطلاعات حسی بیشتری مثل داده های شنیداری، تصویری و لامسه ای را به خاطر می سپردند.
۷- تقویت مهارت های ریاضی و علمی
مفاهیم مختلف موسیقی یعنی نوت ها، آکوردها، اوکتاوها، ریتم و متر، همگی از نقطه نظر ریاضی قابل درک هستند. تحقیقات نشان می دهد میان نواختن موسیقی و رشد مهارت های ریاضی ارتباط وجود دارد. طی پژوهشی مشاهده شد خردسالانی که نواختن کیبورد را یاد می گرفتند در تست استدلال فضایی-گذرا عملکرد بهتری داشتند. استدلال فضایی-گذرا به توانایی تجسم ذهنی اشکال فضایی و درک چگونگی جاسازی آن ها در یکدیگر گفته می شود. پژوهشگران معتقدند که تقویت استدلال فضایی-گذرا موجب بهبود عملکرد در علم و ریاضیات می شود.
۸- بهبود مهارت های حرکتی
نواختن ساز نیازمند هماهنگی دست ها، چشم ها و گوش ها است. کسانی که در سنین کم نوازندگی را شروع می کنند، تقویت مهارت های حرکتی موسیقایی آن ها در بخش های دیگر زندگی شان هم تأثیر گذار خواهد بود. طی تحقیقی در کانادا مشاهده شد کودکانی که پیش از ۷ سالگی شروع به آموختن موسیقی کرده بودند در مقایسه با کودکانی که نواختن ساز را دیرتر شروع کرده بودند، عملکرد بهتری در انجام یک مهارت حرکتی غیر موسیقایی داشتند. این عملکرد بهتر در اسکن مغزی آن ها هم مشاهده شد، به طوری که اسکن ها حاکی از قوی تر بودن ارتباطات عصبی در نواحی حرکتی ای بود که به تجسم کردن و انجام حرکات فیزیکی کمک می کنند.
نواختن ساز نیازمند هماهنگی دست ها، چشم ها و گوش ها است
۹- تقویت سلامت روانی
طبق تحقیقات نوازندگان در مقایسه با دیگران کمتر مستعد پرخاشگری، افسردگی و خشم هستند. از قرار معلوم موسیقی به آن ها کمک می کند کنترل عاطفی و تمرکز بیشتری داشته باشند. طی تحقیقی بر روی اسکن مغزی افراد ۶ تا ۱۸ ساله مشاهده شد مغز کسانی که ساز می زدند عملکرد بهتری در تنظیم احساسات و سطح اضطراب و توانایی تمرکز داشت. در پژوهش دیگری معلوم شد نواختن موسیقی به کاهش اضطراب هم کمک می کند. به عبارت دیگر، علائم فیزیکی و روانی ناشی از اضطراب مثل زخم معده، سردرد، فشار خون بالا و ضعف سیستم ایمنی بدن، در نوازندگان کمتر دیده می شود.
۱۰- افزایش خودباوری
مزایای روانی ناشی از آموختن موسیقی (و شاید همنوازی با دیگران) موجب خودباوری بیشتر فرد می شود. طی پژوهشی مشاهده شد کودکانی که به مدت ۳ سال هر هفته به کلاس پیانو می رفتند در مقایسه با کودکانی که آموزش موسیقی نمی دیدند، از خودباوری بیشتری برخوردار بودند. در پژوهش دیگری، کودکانی که در مدرسه در گروه اجرای موسیقی شرکت داشتند کمتر احساس بیگانگی و بیشتر احساس موفقیت می کردند.
آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید.
سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید.
برای ثبت
عوامل موثر در آموزش درست موسیقی
در دنیای امروز که متخصصان در هر رشته، فن و هنری با بررسی و تجزیه و تحلیل
فرایندی آموزشی امکان تصحیح و رشد کیفیت آموزشی را دارند، بدیهی است آموزش
موسیقی نیز می تواند جزو یکی از اولویت های این گونه تحقیقات باشد. در این
نوشته سعی بر آن است تا براساس تجربیات آموزشی نگارنده، عوامل موثر در
آموزش درست موسیقی به طور کلی و به طور اخص در ایران بررسی شود.
قبل
از ورود به بحث اصلی این نوشتار، ترجیح بر این بوده تا از تجربه ای یاد
شود که از همنشینی و همصحبتی با استاد حسن کسائی» (نی نواز شهیر معاصر)
توسط نگارنده به دست آمده است.
یک روز استاد کسائی مشغول قدم زدن
در خیابانی در اصفهان بودند (سال 1374) که من به طور اتفاقی ایشان را دیده،
جلو رفته و ذوق زده اجازه خواستم تا همراهی شان کنم. در راه ایشان برایم
از موسیقی می گفتند و من هم مشتاقانه سوالات ذهنم را می پرسیدم. یکی از
سوالاتم از استاد این بود: استاد امیدوارم از سوال من ناراحت نشوید، اما
فکر می کنید چرا استاد حسن کسائی دومی به وجود نیامد!
آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید.
سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید.
مزایای یادگیری موسیقی
اگر در دوران کودکی والدین تان بر خلاف علاقه ی شما اصرار داشتند یادگیری موسیقی و ساز برای شما مفید است و به اجبار شما را به کلاس موسیقی فرستادند، باید بدانید که حق با آن ها بوده. آموختن موسیقی و نواختن ساز در تنظیم مجدد مغز و تقویت آن نقش دارد و جالب آنکه این تأثیر ماندگار است. دانشمندان هنور در تلاشند به همه ی تأثیرات مثبت موسیقی بر مغز پی ببرند اما اصل تأثیرگذاری موسیقی غیر قابل انکار است. بنابراین گرد و خاک ساز قدیمی تان را پاک کنید یا نواختن یک ساز جدید را شروع کنید. فرزندان خود را هم به این کار تشویق کنید. هر چه آن ها در سن کمتری نواختن ساز را شروع کنند تأثیرات این کار بیشتر خواهد بود. در ادامه به ۱۰ مزیت باورنکردنی یادگیری موسیقی و ساز بر مغز می پردازیم.
۱- تقویت ارتباطات میان نیمکره های راست و چپ مغز
تحقیقات نشان می دهد نوازنده ها از بافت سپید بیشتری در جسم پینه ای مغز خود (مجموعه ای از ارتباطات عصبی که نیم کره های مغز را به هم پیوند می دهند) برخوردارند، یعنی ارتباط میان نیم کره ی خلاق سمت راست و نیم کره ی تحلیل گر سمت چپ در آن ها قوی تر است. این مسأله مزیت های زیادی دارد، مثل سریع تر شدن برقراری ارتباط در مغز و خلاقانه تر شدن مهارت های حل مسأله. با این حال، همه ی نوازنده ها از توانایی های شناختی یکسانی برخورداری نیستند و دو عامل سن و میزان نوازندگی در این مسأله تأثیر گذار است. هر چه تمرین ساز زدن بیشتر و سن شروع یادگیری آن کمتر باشد، افراد از مزایای بیشتری برخوردار می شوند.
۲- افزایش عملکرد اجرایی مغز
نوازنده ها عملکرد بهتری در تصمیم گیری، پردازش و حفظ اطلاعات و شیوه ی تطابق بر اساس تغییر نیاز ذهنی دارند و احتمالا علت این مسأله بیشتر بودن بافت سپید در مغز آن ها است. این عملکردهای اجرایی مغز بیشتر از ضریب هوشی در موفقیت های تحصیلی مؤثر هستند. حتی برخی دانشمندان گمان می کنند نواختن ساز می تواند به کودکانی کمک کند که دچار مشکلات عصب شناختی وابسته به عملکرد اجرایی مغز مثل اختلال کم توجهی- بیش فعالی هستند.
۳- تقویت فرآیند تکلم
نواختن ساز نه تنها به مغز در پردازش آواهای موسیقایی کمک می کند بلکه در پردازش آواهای صامت و مصوت در کلام هم نقش دارد. طی تحقیقی در سال ۲۰۱۸ در امریکا مشاهده شد کودکانی که پیانو می نواختند به میزان چشمگیری در تشخیص کلماتی که تنها در یک حرف صامت متفاوت بودند عملکرد بهتری داشتند. این پژوهشگران معتقدند نواختن پیانو حتی بیشتر از مطالعه ی اضافی در تشخیص صداها تأثیر دارد.
پژوهش دیگری در سال ۲۰۱۴ نشان داد موسیقی می تواند به کودکان در پردازش کلمات کمک کند. این محققان گمان می کنند موسیقی و کلام ویژگی های مشترکی مثل زیر و بمی، زمان سنجی و طنین دارند و مغز از گذرگاه های عصبی یکسانی برای پردازش هر دوی آن ها استفاده می کند. هر چه مهارت های زبانی مثل خواندن بهتر باشند، کودکان در یادگیری تمامی موضوعات، از ریاضیات گرفته تا دروس اجتماعی، عملکرد بهتری خواهند داشت.
۴- تقویت حافظه
طبق تحقیقات، با توجه به تأثیر مثبتی که موسیقی در پردازش کلام دارد، افرادی که نواختن ساز را یاد می گیرند، کلمات بیان ادا شده را بهتر به خاطر می سپارند (حافظه ی زبانی). به علاوه، نواختن ساز حافظه ی فعال را تقویت می کند. حافظه ی فعال توانایی ذخیره ی موقت و استفاده از اطلاعاتی است که به شما کمک می کند استدلال کنید، یاد بگیرید و یا کار پیچیده ای را انجام دهید.
۵- افزایش همدلی
آموختن ساز نه تنها بخش های پردازشگر آواها در مغز را تقویت می کند، بلکه توانایی تشخیص احساسات در صداها را افزایش می دهد. نوازنده ها در خوانش نشانه های ظریف احساسی در صحبت ها عملکرد بهتری دارند. با برخورداری از این ویژگی آن ها می توانند روابط بی دردسرتر و عاطفی تری داشته باشند. به علاوه، آموختن موسیقی می تواند به کودکانی کمک کند که دچار مشکل درک عاطفی مثل اوتیسم هستند.
۶- کاهش سرعت روند پیری مغز
طبق تحقیقات، تأثیرات موسیقی در پردازش کلام و حافظه تا سنین کهنسالی به قوت خود باقی می ماند، حتی اگر بعد از دوران کودکی آموختن ساز را رها کرده باشید. طی تحقیقی در سال ۲۰۱۵ در کانادا معلوم شد افراد سالخورده ای که در دوران جوانی نواختن ساز را یاد گرفته بودند در مقایسه با کسانی که آموزش ندیده بودند، سرعت تشخیص کلام در آن ها به میزان ۲۰ درصد بیشتر بود. در تحقیق دیگری افراد سالخورده ای که به مدت ۱۰ سال آموزش موسیقی دیده بودند در مقایسه با گروه دیگر که هرگز آموزشی ندیده بودند، اطلاعات حسی بیشتری مثل داده های شنیداری، تصویری و لامسه ای را به خاطر می سپردند.
۷- تقویت مهارت های ریاضی و علمی
مفاهیم مختلف موسیقی یعنی نوت ها، آکوردها، اوکتاوها، ریتم و متر، همگی از نقطه نظر ریاضی قابل درک هستند. تحقیقات نشان می دهد میان نواختن موسیقی و رشد مهارت های ریاضی ارتباط وجود دارد. طی پژوهشی مشاهده شد خردسالانی که نواختن کیبورد را یاد می گرفتند در تست استدلال فضایی-گذرا عملکرد بهتری داشتند. استدلال فضایی-گذرا به توانایی تجسم ذهنی اشکال فضایی و درک چگونگی جاسازی آن ها در یکدیگر گفته می شود. پژوهشگران معتقدند که تقویت استدلال فضایی-گذرا موجب بهبود عملکرد در علم و ریاضیات می شود.
۸- بهبود مهارت های حرکتی
نواختن ساز نیازمند هماهنگی دست ها، چشم ها و گوش ها است. کسانی که در سنین کم نوازندگی را شروع می کنند، تقویت مهارت های حرکتی موسیقایی آن ها در بخش های دیگر زندگی شان هم تأثیر گذار خواهد بود. طی تحقیقی در کانادا مشاهده شد کودکانی که پیش از ۷ سالگی شروع به آموختن موسیقی کرده بودند در مقایسه با کودکانی که نواختن ساز را دیرتر شروع کرده بودند، عملکرد بهتری در انجام یک مهارت حرکتی غیر موسیقایی داشتند. این عملکرد بهتر در اسکن مغزی آن ها هم مشاهده شد، به طوری که اسکن ها حاکی از قوی تر بودن ارتباطات عصبی در نواحی حرکتی ای بود که به تجسم کردن و انجام حرکات فیزیکی کمک می کنند.
۹- تقویت سلامت روانی
طبق تحقیقات نوازندگان در مقایسه با دیگران کمتر مستعد پرخاشگری، افسردگی و خشم هستند. از قرار معلوم موسیقی به آن ها کمک می کند کنترل عاطفی و تمرکز بیشتری داشته باشند. طی تحقیقی بر روی اسکن مغزی افراد ۶ تا ۱۸ ساله مشاهده شد مغز کسانی که ساز می زدند عملکرد بهتری در تنظیم احساسات و سطح اضطراب و توانایی تمرکز داشت. در پژوهش دیگری معلوم شد نواختن موسیقی به کاهش اضطراب هم کمک می کند. به عبارت دیگر، علائم فیزیکی و روانی ناشی از اضطراب مثل زخم معده، سردرد، فشار خون بالا و ضعف سیستم ایمنی بدن، در نوازندگان کمتر دیده می شود.
۱۰- افزایش خودباوری
مزایای روانی ناشی از آموختن موسیقی (و شاید همنوازی با دیگران) موجب خودباوری بیشتر فرد می شود. طی پژوهشی مشاهده شد کودکانی که به مدت ۳ سال هر هفته به کلاس پیانو می رفتند در مقایسه با کودکانی که آموزش موسیقی نمی دیدند، از خودباوری بیشتری برخوردار بودند. در پژوهش دیگری، کودکانی که در مدرسه در گروه اجرای موسیقی شرکت داشتند کمتر احساس بیگانگی و بیشتر احساس موفقیت می کردند.
آگهی رایگان
به سایت شهر24 مراجعه کنید.سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید.
وبلاگ آموزش ساز و
موسیقی:آشنایی با ساز نرمه نای
آشنایی با ساز نرمه نای
نَرمهنای (دودوک یا بالابان) یکی از سازهای بادی قدیم شرق است.
نرمهنای
دارای نی مخصوص کوچکی است که قمیش خوانده میشود و معمولاً دارای ۹ تا ۱۴
سانتیمتر درازا است. نی کوچک یا قمیش بهوسیله بست چوبی انعطافپذیری
احاطه شدهاست که در طول نی متحرک است و بر روی آن میلغزد. این بست برای
کوک کردن نرمهنای است، زیرا همین بست ،باز و بسته کردن دهانه نی را کنترل
میکند. این نی به وفور در اطراف رود ارس میروید.
اولین و مهمترین چیز به هنگام نواختن نرمهنای طرز به دهان گذاشتن نی کوچک یا قمیش آن میباشد.
پیشینه ساز نرمه نای
بنابر
اسناد و مدارک در دسترس، نوعی ساز بادی از خانوادة نی و سرنا دستکم از
سدههای نخستین دورة اسلامی در ایران شناخته شده بوده، و در میان مردم
بخشهایی از این سرزمین به کار میرفته است.
بالابان به معنای نوعی ساز بادی نیین به صورتهای بَلَبَن، بالَبَن و بالابَن در فرهنگهای لغات ترکی – روسی آمده است. در لغت آذربایجانی – روسی»، بالابان به معنای ساز بادی نه چندان بزرگ و شبیه زُرنا (= سرنا)، در دائرةالمعارف موسیقی ترکی» بَلَبَن یا نایِ بَلَبَن با اشاره بهمطلب جامعالالحان، نوشته عبدالقادر مراغی و سازهای ترکی» نوشتة فارمر، سازی بادی شبیه زُرنا، و در فرهنگ موسیقی ترکی» بَلَبَن ساز بادی شبیه ساز نیین مِی متداول در ارزروم، تعریف شده است.
در فرهنگها و دائرةالمعارفهای روسی واژة بالابان به معنای سازی بادی زبانهدار معمول میان اقوام قفقاز شمالی و ایرانیان آمده است.
بالابان به عنوان سازی بادی و بومی در حوزههای جغرافیایی – فرهنگی آذربایجان ، به ویژه تبریز،ارومیه و زنجان ، و کردستان ایران و برخی جاهای دیگر به کار میرود و گروهی از نوازندگان این مناطق بالابان نوازند. در زبان کردی این ساز را بالهوان»، و در شوشتری نی را بَلَبون» (= بلبان) میگویند.
نوازندگان سرشناس ساز نرمه نای
- ژیوان گاسپاریان، ارمنستان
- علیخان صمدوف، جمهوری آذربایجان
برای ثبت آگهی رایگان
سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید.
عکاسی دکوراتیو ( DECORATIVE )
در عکاسی دکوراتیو هنرمند تلاش میکند که با استفاده از فضاسازی و نورپردازی صحیح، محصول را به نمایش گذاشته و آن را به گونه ای به تصویر بکشد که هم اصول تبلیغاتی در آن رعایت شود (اصولی مانند نمایش برند روی محصول ، نوع و جهت بسته بندی ها و.) و هم بر قدرت جاذبه ی تصویر بیفزاید. عکاسی دکوراتیو با تحریک ذوق و هیجان مخاطب به او کمک میکند تا خود را کنار آن محصول تصور کند. گاهی کنار سفره ای رنگین و گاه در تاریخ سفر میکند و خود را در انبار خشکبارها و ادویه های خوش مزه و خوش بو تصور میکند.
در عکاسی دکوراتیو ، به خصوصیات پنهان و آشکار محصول بعدی خاص داده میشود به صورتی که عکس حس نشاط و شادی ، سختی و استحکام و گاه حسی مرموز را به بیننده القا میکند.
یک کلوچه را تصور کنید. به چند طریق میتوان آن را به نمایش گذاشت؟ میتوان آن را در یک زمینه سفید عکاسی کرد و یا میتوانیم آنها را در بشقابی ریخته و در همان زمینه سفید عکاسی کرد و نیز راهی دیگر را امتحان کنیم ، کلوچه ها را در ظرفی گذاشته روی یک میز چوبی و استکانی چای و نوری که از پنجره به این تصویر میتابد و یک عصر بهاری را برای ما به تصویر میکشد. کدام عکس بیشترین بازده را خواهد داشت؟ تصمیم با ذهن و سلیقه شماست.
عکاسی دکوراتیو( DECORATIVE ) بخشی از عکاسی تبلیغاتی است که در آن عکاس بر اساس ایده ای که در ذهن خود میپروراند با فضاسازی مناسب با تجهیزات عکاسی و وسایل مورد استفاده در عکس و نورپردازی اصولی اقدام به عکاسی از محصول مینماید.
یک عکس دکوراتیو می بایست فارغ از رعایت اصول تکنیکی، با حس زیبایی شناختی مخاطب بازی کرده و عکسی گرم و زیبا را در ذهن او ماندگار کند.
در این بخش از وب سایت می توانید از عکاسی دکوراتیو( DECORATIVE ) که توسط تیم عکاسی صنعتی ناین ۹ از مجموعه های مختلف تهیه گردیده دیدن فرمایید.
کانون تخصصی آموزش عکاسی مرداد
برای مشاهده آمورش های بیشتر برروی >>عکاسی تبلیغاتی<< کلیک کنید
آموزش گیتار پاپ ( مقدماتی تا پیشرفته)
ویژه خانم ها و کودکان
آموزش تخصصی گیتار کودکان
ویژه سنین ۶ تا ۱۰ سال
تدریس در آموزشگاه موسیقی سپاهان سینا خیابان توحید
آموزشگاه موسیقی آرپا خیابان خاقانی
توسط مدرس خانم
***برگزاری دوره 3 ماهه ریتم نوازی گیتار***
همراهی ساز و آواز (ویژه بزرگسالان)
در دو سطح مقدماتی و پیشرفته
مباحث آموزشی: آشنایی با مبانی اولیه موسیقی، تئوری موسیقی، آموزش ریتم
نوازی، همراهی شعر و آواز، آموزش بداهه نوازی و هم نوازی، آموزش تکنیک های
مختلف در اجرای قطعات.
ساعت تماس : 9 تا 13 صبح 16 تا 21 عصر
پیامک پاسخ داده نمی شود. لطفا تماس بگیرید. با تشکر
تماس : 09337772011
به آموزش ساز
آگهی رایگان ثبت کنید.
آگهی های خود را در لینک
تدریس خصوصی گیتار در سبک پاپ و کلاسیک + سلفژ و آموزش گام به گام نت ها با
متدی جدید و بروز توسط نوازنده و آهنگساز مطرح موسیقی پاپ "حمید چیت ساز"
دوره های آموزشی کامل شامل موضوعات (ساز شناسی،نت خوانی،گام شناسی،گام
نوازی،ضرب شناسی،زمان بندی نت ها،مبحث سکوت،مبحث نت های زینت، ریتم
شناسی، ریتم نوازی، ساخت ریتم های ترکیبی، انگشت گذاری، ساخت آکورد، ساخت
آهنگ، ساخت ملودی، آهنگهای پاپ، سلفژ، هارمونی،آواز پاپ،تکنیک های
پاساژ، آرپژ، مبحث تنالیته ها، ملودی به سبک کلاسیک، میوتد ملودی،فرایند ادغام
تکنیک های فلامینکو در آهنگهای پاپ)
*برگزاری کلاسها بصورت خصوصی و با هماهنگی قبلی میباشد__جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن های ذیل تماس حاصل گردد*
http://hamid-chitsaz.blogfa.com
آموزش ساز را حتما ببینید.
آموزش تخصصی و حرفه ای آواز و خوانندگی بهمراه سلفژ تحت نظر خواننده موسیقی پاپ حمید چیت ساز
علاقمندان به خوانندگی میتوانند بعد از گذراندن دوره آموزشی آواز پاپ
توانایی بالایی در ارائه تکنیک ها و تحریرهای آوازی کسب کنند و پس از پایان
دوره در جهت ارائه آلبوم موسیقی گامی بزرگ در راستای اهداف خود بردارند که
مسلما پیش زمینه فعالیت حرفه ای شما می باشد
مباحث آموزشی در کلاس (آموختن روش صحیح آوازی - فن ادای کلمات - فن
ادای احساسات - تئوری موسیقی - هارمونی - سلفژ - نت خوانی - مبحث تنالیته -
کوک صدا - تغییر گام صدا)
جهت کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام در مستر کلاسهای آموزشی آواز پاپ لطفا تماس بگیرید
09364611520 ___ 09195149701
لینک آموزش ساز را حتما مشاهده کنید.
آموزش خصوصی گیتار + آواز پاپ بدون اکانت تبلیغاتی توسط حمید چیت ساز ویژه ی شهروندان پایتخت.
برگزاری کلاسهای سلفژ.
برگزاری کلاسهای نت خوانی.
برگزاری کلاسهای ضرب شناسی.
برگزاری کلاسهای ویژه ی گام شناسی.
*جهت هماهنگی و کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن های ذیل تماس حاصل گردد*
09364611520 ___ 09195149701
http://hamid-chitsaz.blogfa.com
آموزش ساز حتما سر بزنید.
آگهی رایگان ثبت کنید.
موسیقی تیتراژ سریال فقط به خاطر تو» را با حضور عوامل آن بررسی میکند.
برنامه گرامافیلم» به موسیقی، شعر و آوازهای ماندگار در تیتراژهای تلویزیونی و به چگونگی شکلگیری آنها میپردازد.
در قسمت جدید این برنامه اکبر منصورفلاح کارگردان سریال فقط به خاطر تو»، مسعود خادم خواننده، قاسم افشار و محمدمهدی گورنگی آهنگسازان تیتراژ پایانی سریال حضور دارند.
گرامافیلم» بهتهیهکنندگی ناهید دلآگاه و کارگردانی و تدوینگری روناک جعفری، دوشنبهها ساعت ۲۲:۳۰ روانه آنتن میشود و در ساعتهای ۶:۳۰ روز سهشنبه بازپخش میشود.
اگر به ساز و موسیقی علاقه مند هستید به لینک آموزش ساز مراجعه نمایید.
وبلاگ موسیقی و ساز
تنبک تنها ساز کوبه ای محسوب می شود که از ۱۰ انگشت برای اجرای آن استفاده می شود
تنبک (تمبک، دمبک، دندونک و ضَرب) یکی از سازهای کوبهای ایرانی است. این ساز پوستی، از نظر سازشناسی جزء طبلهای جامشکل محسوب میشود که از این خانواده میتوان به سازهای مشابه مانند داربوکا در کشورهای عربی و ترکیه و همچنین زیربغلی در افغانستان اشاره کرد.
دربارهٔ وجه تسمیه این ساز، هنوز یک رای نهایی حاصل نشدهاست. بهمن رجبی معتقداست که نام این ساز در اصل تنبک بوده و تبدیل آن به تمبک به دلیل قلب حرف ن» ساکن به م»، قبل از حرف ب» است؛ مثل اتفاقی که در تلفظ واژهٔ شنبه» میافتد.(تنبک و نگرشی به ریتم از زوایای مختلف نوشته بهمن رجبی) اما گروهی دیگر اعتقاد دارند که صورت تنبک» منشاء منطقی نداشته و به همین دلیل به اشتباه در میان مردم رواج یافته است.
تکنوازی تمبک
اما در نوازندگی این ساز از تکنیکهایی به نامهای تُم»، بک»، پلنگ» و ریز» استفاده میشود. بنابراین چندان بعید نیست اگر نامگذاری تنبک» بر اساس همین اسامی صورت گرفته باشد. از دیدگاه زبانشناسان واژه Tambourine که در زبانهای اروپایی برای تمبک به کار میرود از واژهٔ تنبور پهلوی وام گرفته شدهاست.
تمبک از سری ساز های کوبه ای است و تنها ساز کوبه ای محسوب می شود که از ۱۰ انگشت برای اجرای آن استفاده می شود . ساز کوبه ای را می توان اولین سازی عنوان کرد که بشر به آن دست پیدا کرده است که از آن برای ترساندن حیوانات و یا اطلاع رسانی به یکدیگر استفاده می کردند.
تنبک یکی از سازهای کوبهای ایرانی است
ساختمان ساز تمبک از قسمت های دهانه کوچک ، نفیر ، بدنه ، دهانه بزرگ و پوست تشکیل شده است. ساز تمبک از دو قسمت کلی و استوانه ای شکل تشکیل شده :قسمت اول (بالا و هنگام نواختن ،جلو) به قطر تقریبی ۲۵ تا ۳۰ سانتی متر و به طول ۴۵ سانتی متر ،که سطح بالایی آن پوست کشیده شده و در پایین به قسمت دوم متصل شده است و این قسمت عبارت است از استوانه باریک تری که در انتها (پایین) کمی گشاد تر شده و به دهانه ای باز منتهی گشته است .
ساختمان اصلی تمبک از چوب یک تکه ای است که به صورت یک تکه از کنده ی درخت توت ، گردو ، زبان گنجشک ، کاج و … ساخته می شود و پوستی که بر روی دهانه ی بزرگ کشیده می شود از پوست حیواناتی چون گوساله ، شتر ، گوسفند و بز می باشد .
پیشینه تنبک با نامهای پهلوی دمبلک به پیش از اسلام میرسد و بنابر نظر دکتر معین دمبک صورت دگرگونشدهٔ همین نام است.تنبک در چند دههٔ اخیر پیشرفت چشمگیری کرده و حتی به عنوان سازی تکنواز و مستقل نیز مطرح شدهاست.
ساختمان تمبک از قسمت های دهانه کوچک ، نفیر ، بدنه ، دهانه بزرگ و پوست تشکیل شده
ساختمان تمبک:
بدنهٔ تنبک را در گذشته از جنس چوب، سفال و گاهی هم ف میساختند، لیکن امروزه از جنس چوب میسازند. تنبک از بخشهای زیر تشکیل شدهاست:
پوست
دهانهٔ بزرگ
تنه
پا
گلویی (نفیر)
دهانهٔ کوچک (کالیبر)
از حلقه در انگشتهای وسطی دستان میتوان با زدن روی پوست دهانه بزرگ چسبیده به تنه و شیارهای روی تنه با کشیدن حلقهها اصوات و شیرین کاریهای متنوع و جالبی اجرا کرد
تمبک در هنگام نواختن ،به طور افقی روی ران نوازنده نشسته قرار می گیرد و او دست چپ خود را در بالا و دست راست خود را در کنار راست تمبک قرار می دهد و با انگشتان ،نرمه و تمام دست خود را بر قسمت های مختلف (مرکز ،میان ،کنار )پوست می کوبد.
از آن جا که وسیله کوبیدن روی تمبک انگشتان است و بدین وسیله نوازنده تمبک قادر است بر روی تمبک ریزه کاری و شیرین کاری های فراوان اعمال کند ،می توان از آن به عنوان تکنواز” استفاده های شایان و جالب نمود.
ساز تنبک
نقش همنوازی در تمبک نه فقط همراهی ساز یا آواز و تامین و نگهداری ضرب” موسیقی است ، بلکه طی ۲۵ سال اخیر به ابتکار حسین تهرانی و همکاری دیگران ارکستری ملقب به گروه تمبک نوازان” تشکیل شده و قطعه های متعددی اجرا کرده اند.
به دلیل اینکه سن فرا گیری تمبک از سن ۴ سالگی تا ۸۰ سالگی می باشد ، سایز های مختلفی همراه با وزن های مختلفی وجود دارد که هنرجو با هر سن و قدرتی بتواند تمبک بزند.
تمبک بر خلاف اکثر ساز ها از نت های متداول دو ،ر ،می و … استفاده نمی شود و نت هایی که برای آموزش تمبک استفاده می شوند ،اشکالی هستند که به نوعی قرار داد بین نوازندگان تمبک گذاشته شده است.
تمبک در هنگام نواختن ،به طور افقی روی ران نوازنده نشسته قرار می گیرد
نوازندگان شاخص تمبک:
از قدما میتوان از حاجی خان ضرب گیر ، عیسی آقا باشی، رضاقلی خان نوروزی، ابوالحسن صبا (معلمِ حسین تهرانی)، مسعود خان، شعبان قناری ،مهدی قیاسی، رضا روانبخش و عبدالله دوامی نام برد.
و از معاصرین تمبک نواز :
حسین تهرانی
جهانگیر ملک
امیر ناصر افتتاح
بهمن رجبی
ناصر فرهنگ فر
محمد اسماعیلی
مرتضی اعیان
داریوش رفیعی
امیر بیداریان نژاد
ملوک ضرابی
جمشید محبی
داریوش زرگری
نوید افقه
همایون شجریان
پژمان حدادی
محسن کثیرالسفر
آشنایی با ساز تمبک
آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید.
سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید.
کدام ساز موسیقی
یکی از ساده ترین راه ها برای انتخاب یک ساز موسیقی، رفتن به یک فروشگاه و امتحان کردن انواع ساز ها و فهمیدن ساز دلخواه است. البته، برای انتخاب یک ساز موسیقی، عوامل زیادی وجود دارند که باید به آن ها توجه کرد؛ مثلا ترجیحات موسیقایی هر فرد، میزان بودجه ی در دسترس، فضایی که هر ساز اشغال میکند، خصوصیات شخصیتی هر فرد، قابلیت حمل و نقل آسان ساز و پتانسیل های شغلی هر ساز.
در ادامه، بر طبق انواع مدل های ساز، توضیحاتی داده می شود تا در انتخاب یک ساز موسیقی به شما خواننده ی گرامی مجله ی قرمز کمک کند.
معرفی انواع سازها برای کمک در انتخاب یک ساز موسیقی
ساز های زهی (String instruments) : بسیاری از ساز های زهی، همچون ویولون، ویولا، ویولونسل و کنترباس به تمرینات و صبوری زیادی در آغاز کار احتیاج دارند؛ به دلیل این که پیشرفت در این نوع سازها اغلب روند طولانی تری دارد. این ساز ها همچنین به چابکی و قابلیت هماهنگی زیادی نیاز دارند. اگر نوازنده سن کمی دارد، باید از بلوغ کافی برای فهمیدن کند بودن روند پیشرفت و یادگیری اولیه در این نوع ساز ها برخوردار باشد.
این ساز ها را برای ابتدای کار میتوان با قیمت نسبتا ارزانی تهیه کرد؛ اما در حین پیشرفت نوازندگی، ممکن است نیاز به خرید ساز هایی با طراحی حرفه ای تر به وجود بیاید که مسلما قیمت بالاتری دارند.
اکنون به معرفی سازهای معروف در این دسته میپردازیم تا برای انتخاب یک ساز موسیقی آماده تر شوید. ویولون، یک ساز با پیشینه ی زیاد است که بیشتر برای نوازندگی در سبک های همه پسند و همچنین سبک کلاسیک کاربرد دارد و مورد علاقه ی افراد است.
ویولا، صدای گرم تری نسبت به ویولون دارد اما یادگیری آن نسبت به ویولون سخت تر است. ویولونسل، صدای پر حجمی دارد و حمل و نقل آن به دلیل بزرگی این ساز، دشوار است و اغلب در برخی سبک های موسیقی همه پسند، سبک کلاسیک و جاز استفاده میشود.
کنترباس، بزرگ تر از ویولونسل است، سازی است که با خیلی از ساز های دیگر همخوانی دارد و در بسیاری از سبک های موسیقی از سبک کلاسیک گرفته تا راک، به کار میرود. البته برای یادگیری کودکان، نوع کوچکتر آن هم وجود دارد. این نوع ساز ها را میتوان به عنوان سازهای اجتماعی توصیف کرد؛ بدین معنا که برای کسانی که مشتاق شرکت در فعالیت های دسته جمعی و گروهی هستند، مناسب تر است.
گزینه های دیگری در بین ساز های زهی نیز وجود دارند که برای انتخاب یک ساز موسیقی از این دسته سازها میتوان به آن ها نیز اندیشید. این نوع سازهای زهی، بعد کلاسیکی آن ها کمتر است؛ سازهای زهی مانند گیتار، بانجو و یوکلله (ukulele)، که مورد آخری، اخیرا بسیار محبوبیت پیدا کرده است. همچنین انواع مختلفی از گیتار، که مناسب اهداف و سبک های گوناگون هستند، وجود دارد.
به عنوان مثال، گیتار کلاسیک برای اجرای تکی موسیقی (تک نواز) مناسب تر از سایر گیتارها میباشد و البته یادگیری آن نیز دشوارتر است. اگر شما قصد نواختن در یک گروه را داشته باشید، گیتار آتیک های بسیاری وجود دارد که برای انواع مختلفی از سبک های موسیقی مناسبند.
همچنین گستره ای از گیتارهای الکتریک وجود دارد که جنبه ی سرگرمی بیشتری داشته و ساده تر نیز میباشند. برای انتخاب یک ساز موسیقی از بین انواع این گیتارها، این نکته نیز جالب است بدانید که بسته به گیتاری که انتخاب میکنید، گیتارها میتوانند هم برای افراد درون گرا و مستقل، و هم برای افراد با شخصیت های باز و برون گرا و اجتماعی تر مناسب باشند.
ساز های بادی (Woodwind instruments) : ساز های بادی، به دو دسته ی کوچک و بزرگ تقسیم بندی شده اند. ساز های بادی کوچک مثل فلوت و کلارینت، که جمع و جور هستند و به راحتی حمل میشوند. و نوع بزرگ آن ها مانند باسون و ابوا، که در حمل و نقلشان باید توجه و مراقبت زیادی لحاظ نمود؛ چرا که این آلات موسیقی بسیار ظریف و شکننده هستند.
برای انتخاب یک ساز موسیقی از رسته ی ساز های بادی، بهتر است بدانیم که برای مثال در طی یادگیری فلوت و کلارینت، سرعت پیشرفت اولیه خوب است و پتانسیل برای تغییر ساز به ساکسیفون – سازی که فضا در آن برای بداهه نوازی زیاد است- وجود دارد. این ساز ها نیاز به بودجه ی زیادی برای خرید ندارند و نوع حرفه ای و شکیل آن ها نیز زیاد گران نیست.
اما در مورد باسون و ابوا، این ساز ها نیز مستم نگهداری و مراقبت زیادی هستند و البته قیمت آن ها نیز تقریبا زیاد است. علاوه بر استفاده ی این نوع سازها در سبک موسیقی کلاسیک، در سبک های مختلف دیگری از جمله سبک موسیقی جاز، فولک (محلی) و پاپ نیز به کار میروند.
ساز های برنجی (Brass instruments) : ساز های برنجی، هم به آسانی در دسترس هستند و هم قیمت معقولی دارند. این ساز ها صدای قوی و پر حجمی ایجاد میکنند و یادگیری مقدماتی آن ها نیز زیاد سخت نیست. ساز های برنجی نسبتا بزرگ هستند اما اندازه های کوچک آن ها هم برای کودکان وجود دارد. شیپور فرانسوی (French Horn) یکی از سخت ترین ساز های برنجی برای یادگیری به حساب میآید؛ چرا که شمار زیادی نت موسیقی، تنها از طریق تغییر دادن شکل لب ها به وجود میآید.
برای انتخاب یک ساز موسیقی از این نوع، این نکته را هم لازم است اشاره کنیم که این ساز برای افراد سخت کوش و مصرّی که دوست دارند خود را به چالش بکشند، مناسب است؛ ولی ارزشش را دارد به این خاطر که همواره نیاز به نوازنده ی شیپور در گروه ها و ارکستر های موسیقی وجود دارد.
ترومپت (Trumpet) نیز سازی است که حمل و نقل راحتی دارد و برای افراد مستقل و دارای روحیه ی اجتماعی مناسب است. ترومپت های زیادی در اجرا های موسیقایی وجود دارد؛ اما نکته ای که در مورد انتخاب یک ساز موسیقی باید در مورد ترومپت بدانیم، این است که تغییر دادن ساز از ترومپت به سمت دیگر ساز های برنجی، مهارت نسبتا بالایی میخواهد. این موضوع نیز به دلیل شکل دهان یا دهانه ی این ساز است.
ترومبون (Trombone) ساز برنجی دیگری است که از قیمت مناسبی برخوردار است اما حمل و نقل آن دشوار است؛ اگرچه باید اشاره کرد که کودکان به آسانی و در همان ابتدای کار مجذوب این ساز میشوند و صدای خوبی هم می توانند از این ساز بیرون آورند. ترومبون برای افراد هنردوست و نسبتا اجتماعی که تمایل به ابراز وجود و نشان دادن خود دارند، مناسب است.
توبا (Tuba) نیز یک ساز برنجی خیلی بزرگ و گران است. به دلیل کم بودن تعداد نوازندگان توبا، یادگیری این ساز میتواند فرصتی برای زودتر وارد شدن به ارکستر باشد. این ساز برای افرادی که از عضویت داشتن در یک گروه لذت میبرند، عالی است.
در هنگام انتخاب یک ساز موسیقی از بین بادی ها و یا برنجی ها، باید به وضعیت سلامت خودتان نیز توجه داشته باشید. ریه های قوی، یک ضرورت در انتخاب این نوع ساز ها میباشد؛ بنابراین کسانی که مشکلات تنفسی دارند، بهتر است سازشان را از سایر گروه های سازی انتخاب کنند.
ساز های کلیدی یا شستی دار (Keyboard instruments) : اصلی ترین ساز کلیدی، پیانو است که همه جا نشانی از حضور خود دارد. پیانو، یک پایه ی تئوریکی عالی برای یادگیری هر نوع ساز دیگری ایجاد میکند؛ بنابراین یک ساز ایده آل برای شروع است. این ساز بدنه ی بزرگی داشته و به آسانی قابل حمل نیست؛ اما میشود گفت دکور زیبایی به هر مکانی میدهد.
حتی اگر شما مدتی باشد که نواختن پیانو را متوقف کرده باشید. در انتخاب یک ساز موسیقی شستی دار، و به خصوص پیانو، باید اشاره کرد که قطعات موسیقی مختص پیانو بسیار متنوع است و شما میتوانید به آسانی یکی را تهیه کنید و حدی برای آن متصور نیست. واضح است که هرچه قیمت این ساز بالاتر رود، کیفیت آن نیز بیشتر میشود؛ اما نکته ی جالبی در مورد پیانو وجود دارد، این که اگر شما در یک مدرسه ی موسیقی و یا آکادمی شرکت کنید، معمولا انواع مختلفی از پیانو و با کیفیت های متفاوت برای استفاده ی شما وجود دارد. پیانو برای افراد مستقل و کسانی که شخصیت آرامی دارند، مناسب است.
به این دلیل که پیانو معمولا یک ساز سولو (Solo) محسوب میشود. (یعنی نواختن آن به تنهایی و بدون همراهی ساز های دیگر نیز صدای خوبی دارد.) البته این بدان معنا نیست که پیانو نمیتواند با یک یا چند ساز دیگر نواخته شود و یا این که در ارکستر ها کاربرد ندارد. پیانو سازی است که بسیار منعطف و تطبیق پذیر با انواع سبک هایی است که از کلاسیک شروع میشوند و رفته رفته به سمت سبک موسیقی پاپ میروند. نوازندگان پیانو میتوانند در جریان پیشرفت خود به سمت ساز های دیگری نیز، همچون ارگ (Organ)، هارپسیکورد (Harpsichord) یا آکاردئون(Accordion) بروند.
ساز های ضربه ای (Percussion instruments) : ساز های ضربه ای حجیم هستند و سر و صدای زیادی هم دارند. بنابراین در هنگام نواختن این ساز ها، باید اتاقتان را از نظر صوتی عایق کنید تا این سرو صداها به بیرون نرود. نواختن این ساز ها بسیار سرگرم کننده است و یادگیری آن ها هم نسبتا ساده میباشد. همچنین مسیر شغلی خوبی در ارکستر برای این ساز وجود دارد.
نوازندگان طبل (Drum) قابلیت جذب زیادی برای نوازندگی در ارکستر ها را دارند. نواختن طبل برای افراد پر انرژی بسیار مناسب است. این موضوع با مشاهده ی کسانی که در سبک جاز و یا راک طبل مینوازند، کاملا واضح است. در انتخاب یک ساز موسیقی از دسته ی ضربه ای ها، می توان همچنین به این نکته اشاره کرد که ساز های ضربه ای و به خصوص طبل، برای آن دسته از کودکانی که نیاز به آموزش های خاص دارند، مثلا کودکانی که از اتیسم رنج میبرند، بسیار رضایت بخش است و احساس امنیت روانی را به هنگام نواختن در آن ها ایجاد میکند.
ساز های موسیقی که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفتند، بیشتر کلاسیک گونه هستند و همچنین تنها ساز های این عرصه نیستند. ساز های گوناگون بیشتری نیز وجود دارند که به دلیل این که به راحتی در یک گروه جای داده نمیشدند، در اینجا ذکر نشده اند. مهم نیست که شما تصمیم میگیرید که چه سازی را برای نواختن انتخاب کنید؛ بلکه مهم ترین جنبه این است که عاشق نوازندگی و شنیدن صدای آن ساز باشید.
آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید.
سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید.
کدام ساز موسیقی
یکی از ساده ترین راه ها برای انتخاب یک ساز موسیقی، رفتن به یک فروشگاه و امتحان کردن انواع ساز ها و فهمیدن ساز دلخواه است. البته، برای انتخاب یک ساز موسیقی، عوامل زیادی وجود دارند که باید به آن ها توجه کرد؛ مثلا ترجیحات موسیقایی هر فرد، میزان بودجه ی در دسترس، فضایی که هر ساز اشغال میکند، خصوصیات شخصیتی هر فرد، قابلیت حمل و نقل آسان ساز و پتانسیل های شغلی هر ساز.
در ادامه، بر طبق انواع مدل های ساز، توضیحاتی داده می شود تا در انتخاب یک ساز موسیقی به شما خواننده ی گرامی مجله ی قرمز کمک کند.
معرفی انواع سازها برای کمک در انتخاب یک ساز موسیقی
ساز های زهی (String instruments) : بسیاری از ساز های زهی، همچون ویولون، ویولا، ویولونسل و کنترباس به تمرینات و صبوری زیادی در آغاز کار احتیاج دارند؛ به دلیل این که پیشرفت در این نوع سازها اغلب روند طولانی تری دارد. این ساز ها همچنین به چابکی و قابلیت هماهنگی زیادی نیاز دارند. اگر نوازنده سن کمی دارد، باید از بلوغ کافی برای فهمیدن کند بودن روند پیشرفت و یادگیری اولیه در این نوع ساز ها برخوردار باشد.
این ساز ها را برای ابتدای کار میتوان با قیمت نسبتا ارزانی تهیه کرد؛ اما در حین پیشرفت نوازندگی، ممکن است نیاز به خرید ساز هایی با طراحی حرفه ای تر به وجود بیاید که مسلما قیمت بالاتری دارند.
اکنون به معرفی سازهای معروف در این دسته میپردازیم تا برای انتخاب یک ساز موسیقی آماده تر شوید. ویولون، یک ساز با پیشینه ی زیاد است که بیشتر برای نوازندگی در سبک های همه پسند و همچنین سبک کلاسیک کاربرد دارد و مورد علاقه ی افراد است.
ویولا، صدای گرم تری نسبت به ویولون دارد اما یادگیری آن نسبت به ویولون سخت تر است. ویولونسل، صدای پر حجمی دارد و حمل و نقل آن به دلیل بزرگی این ساز، دشوار است و اغلب در برخی سبک های موسیقی همه پسند، سبک کلاسیک و جاز استفاده میشود.
کنترباس، بزرگ تر از ویولونسل است، سازی است که با خیلی از ساز های دیگر همخوانی دارد و در بسیاری از سبک های موسیقی از سبک کلاسیک گرفته تا راک، به کار میرود. البته برای یادگیری کودکان، نوع کوچکتر آن هم وجود دارد. این نوع ساز ها را میتوان به عنوان سازهای اجتماعی توصیف کرد؛ بدین معنا که برای کسانی که مشتاق شرکت در فعالیت های دسته جمعی و گروهی هستند، مناسب تر است.
گزینه های دیگری در بین ساز های زهی نیز وجود دارند که برای انتخاب یک ساز موسیقی از این دسته سازها میتوان به آن ها نیز اندیشید. این نوع سازهای زهی، بعد کلاسیکی آن ها کمتر است؛ سازهای زهی مانند گیتار، بانجو و یوکلله (ukulele)، که مورد آخری، اخیرا بسیار محبوبیت پیدا کرده است. همچنین انواع مختلفی از گیتار، که مناسب اهداف و سبک های گوناگون هستند، وجود دارد.
به عنوان مثال، گیتار کلاسیک برای اجرای تکی موسیقی (تک نواز) مناسب تر از سایر گیتارها میباشد و البته یادگیری آن نیز دشوارتر است. اگر شما قصد نواختن در یک گروه را داشته باشید، گیتار آتیک های بسیاری وجود دارد که برای انواع مختلفی از سبک های موسیقی مناسبند.
همچنین گستره ای از گیتارهای الکتریک وجود دارد که جنبه ی سرگرمی بیشتری داشته و ساده تر نیز میباشند. برای انتخاب یک ساز موسیقی از بین انواع این گیتارها، این نکته نیز جالب است بدانید که بسته به گیتاری که انتخاب میکنید، گیتارها میتوانند هم برای افراد درون گرا و مستقل، و هم برای افراد با شخصیت های باز و برون گرا و اجتماعی تر مناسب باشند.
ساز های بادی (Woodwind instruments) : ساز های بادی، به دو دسته ی کوچک و بزرگ تقسیم بندی شده اند. ساز های بادی کوچک مثل فلوت و کلارینت، که جمع و جور هستند و به راحتی حمل میشوند. و نوع بزرگ آن ها مانند باسون و ابوا، که در حمل و نقلشان باید توجه و مراقبت زیادی لحاظ نمود؛ چرا که این آلات موسیقی بسیار ظریف و شکننده هستند.
برای انتخاب یک ساز موسیقی از رسته ی ساز های بادی، بهتر است بدانیم که برای مثال در طی یادگیری فلوت و کلارینت، سرعت پیشرفت اولیه خوب است و پتانسیل برای تغییر ساز به ساکسیفون – سازی که فضا در آن برای بداهه نوازی زیاد است- وجود دارد. این ساز ها نیاز به بودجه ی زیادی برای خرید ندارند و نوع حرفه ای و شکیل آن ها نیز زیاد گران نیست.
اما در مورد باسون و ابوا، این ساز ها نیز مستم نگهداری و مراقبت زیادی هستند و البته قیمت آن ها نیز تقریبا زیاد است. علاوه بر استفاده ی این نوع سازها در سبک موسیقی کلاسیک، در سبک های مختلف دیگری از جمله سبک موسیقی جاز، فولک (محلی) و پاپ نیز به کار میروند.
ساز های برنجی (Brass instruments) : ساز های برنجی، هم به آسانی در دسترس هستند و هم قیمت معقولی دارند. این ساز ها صدای قوی و پر حجمی ایجاد میکنند و یادگیری مقدماتی آن ها نیز زیاد سخت نیست. ساز های برنجی نسبتا بزرگ هستند اما اندازه های کوچک آن ها هم برای کودکان وجود دارد. شیپور فرانسوی (French Horn) یکی از سخت ترین ساز های برنجی برای یادگیری به حساب میآید؛ چرا که شمار زیادی نت موسیقی، تنها از طریق تغییر دادن شکل لب ها به وجود میآید.
برای انتخاب یک ساز موسیقی از این نوع، این نکته را هم لازم است اشاره کنیم که این ساز برای افراد سخت کوش و مصرّی که دوست دارند خود را به چالش بکشند، مناسب است؛ ولی ارزشش را دارد به این خاطر که همواره نیاز به نوازنده ی شیپور در گروه ها و ارکستر های موسیقی وجود دارد.
ترومپت (Trumpet) نیز سازی است که حمل و نقل راحتی دارد و برای افراد مستقل و دارای روحیه ی اجتماعی مناسب است. ترومپت های زیادی در اجرا های موسیقایی وجود دارد؛ اما نکته ای که در مورد انتخاب یک ساز موسیقی باید در مورد ترومپت بدانیم، این است که تغییر دادن ساز از ترومپت به سمت دیگر ساز های برنجی، مهارت نسبتا بالایی میخواهد. این موضوع نیز به دلیل شکل دهان یا دهانه ی این ساز است.
ترومبون (Trombone) ساز برنجی دیگری است که از قیمت مناسبی برخوردار است اما حمل و نقل آن دشوار است؛ اگرچه باید اشاره کرد که کودکان به آسانی و در همان ابتدای کار مجذوب این ساز میشوند و صدای خوبی هم می توانند از این ساز بیرون آورند. ترومبون برای افراد هنردوست و نسبتا اجتماعی که تمایل به ابراز وجود و نشان دادن خود دارند، مناسب است.
توبا (Tuba) نیز یک ساز برنجی خیلی بزرگ و گران است. به دلیل کم بودن تعداد نوازندگان توبا، یادگیری این ساز میتواند فرصتی برای زودتر وارد شدن به ارکستر باشد. این ساز برای افرادی که از عضویت داشتن در یک گروه لذت میبرند، عالی است.
در هنگام انتخاب یک ساز موسیقی از بین بادی ها و یا برنجی ها، باید به وضعیت سلامت خودتان نیز توجه داشته باشید. ریه های قوی، یک ضرورت در انتخاب این نوع ساز ها میباشد؛ بنابراین کسانی که مشکلات تنفسی دارند، بهتر است سازشان را از سایر گروه های سازی انتخاب کنند.
ساز های کلیدی یا شستی دار (Keyboard instruments) : اصلی ترین ساز کلیدی، پیانو است که همه جا نشانی از حضور خود دارد. پیانو، یک پایه ی تئوریکی عالی برای یادگیری هر نوع ساز دیگری ایجاد میکند؛ بنابراین یک ساز ایده آل برای شروع است. این ساز بدنه ی بزرگی داشته و به آسانی قابل حمل نیست؛ اما میشود گفت دکور زیبایی به هر مکانی میدهد.
حتی اگر شما مدتی باشد که نواختن پیانو را متوقف کرده باشید. در انتخاب یک ساز موسیقی شستی دار، و به خصوص پیانو، باید اشاره کرد که قطعات موسیقی مختص پیانو بسیار متنوع است و شما میتوانید به آسانی یکی را تهیه کنید و حدی برای آن متصور نیست. واضح است که هرچه قیمت این ساز بالاتر رود، کیفیت آن نیز بیشتر میشود؛ اما نکته ی جالبی در مورد پیانو وجود دارد، این که اگر شما در یک مدرسه ی موسیقی و یا آکادمی شرکت کنید، معمولا انواع مختلفی از پیانو و با کیفیت های متفاوت برای استفاده ی شما وجود دارد. پیانو برای افراد مستقل و کسانی که شخصیت آرامی دارند، مناسب است.
به این دلیل که پیانو معمولا یک ساز سولو (Solo) محسوب میشود. (یعنی نواختن آن به تنهایی و بدون همراهی ساز های دیگر نیز صدای خوبی دارد.) البته این بدان معنا نیست که پیانو نمیتواند با یک یا چند ساز دیگر نواخته شود و یا این که در ارکستر ها کاربرد ندارد. پیانو سازی است که بسیار منعطف و تطبیق پذیر با انواع سبک هایی است که از کلاسیک شروع میشوند و رفته رفته به سمت سبک موسیقی پاپ میروند. نوازندگان پیانو میتوانند در جریان پیشرفت خود به سمت ساز های دیگری نیز، همچون ارگ (Organ)، هارپسیکورد (Harpsichord) یا آکاردئون(Accordion) بروند.
ساز های ضربه ای (Percussion instruments) : ساز های ضربه ای حجیم هستند و سر و صدای زیادی هم دارند. بنابراین در هنگام نواختن این ساز ها، باید اتاقتان را از نظر صوتی عایق کنید تا این سرو صداها به بیرون نرود. نواختن این ساز ها بسیار سرگرم کننده است و یادگیری آن ها هم نسبتا ساده میباشد. همچنین مسیر شغلی خوبی در ارکستر برای این ساز وجود دارد.
نوازندگان طبل (Drum) قابلیت جذب زیادی برای نوازندگی در ارکستر ها را دارند. نواختن طبل برای افراد پر انرژی بسیار مناسب است. این موضوع با مشاهده ی کسانی که در سبک جاز و یا راک طبل مینوازند، کاملا واضح است. در انتخاب یک ساز موسیقی از دسته ی ضربه ای ها، می توان همچنین به این نکته اشاره کرد که ساز های ضربه ای و به خصوص طبل، برای آن دسته از کودکانی که نیاز به آموزش های خاص دارند، مثلا کودکانی که از اتیسم رنج میبرند، بسیار رضایت بخش است و احساس امنیت روانی را به هنگام نواختن در آن ها ایجاد میکند.
ساز های موسیقی که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفتند، بیشتر کلاسیک گونه هستند و همچنین تنها ساز های این عرصه نیستند. ساز های گوناگون بیشتری نیز وجود دارند که به دلیل این که به راحتی در یک گروه جای داده نمیشدند، در اینجا ذکر نشده اند. مهم نیست که شما تصمیم میگیرید که چه سازی را برای نواختن انتخاب کنید؛ بلکه مهم ترین جنبه این است که عاشق نوازندگی و شنیدن صدای آن ساز باشید.
آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید.
سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید.
وبلاگ موسیقی و ساز:همه چیز درباره ساز دیوان
تاریخچهی ساز دیوان
دیوان از جمله سازهای مضرابی است.دیوان یک ساز کُردی است. و یکی از سازهای خانواده تنبور به حساب میآید، که غیر از کردستان ترکیه در مناطق مختلف کردستان عراق و کردستان ایران و کردستان سوریه استفاده میشود و انواع خاصی از آن در مناطق مختلف کردستان ترکیه وجود دارد. دیوان سایز بزرگتر تنبور است.
تاریخچهی ساز دیوان
سابقهی این ساز به کردستان ترکیه (کرمانج)، کردستان ایران و کردستان عراق برمیگردد، زیرا هر سه این مناطق دارای زبان، رسم و رسوم و فرهنگ مشابهی هستند. امروزه ساز دیوان علاوه بر مناطق کرد نشین در بوکان، مهاباد، سنندج و کرمانشاه نیز رایج است و علیرغم نداشتن قدمت زیاد در این مناطق، طرفداران و علاقمندان زیادی دارد. دیوان در کردستان ترکیه به وفور استفاده میشود و مردم کرمانج کردستان ترکیه آن را تنبور نیز مینامند. کرمانجها ملودیهای اصیل خود را با این ساز میزنند.
تاریخچه ی ساخت دیوان در حدود ۴۰۰ سال پیش در شهر فیرورق (پره) از نواحی خوی (۱۵ کیلومتر فاصله با خوی)می باشد.این ساز اصالتاً ترکی می باشد. دیوان سازیست زهی که با مضراب پلاستیکی یا سرانگشتان دست (شلپه – شرپه) نواخته میشود و کاربرد اصلی آن در موسیقی ترکیه است.
دیوان از جمله سازهای مضرابی است
ساختار ساز دیوان :
ساز دیوان در اندازههای مختلف ساخته میشود که سایز کوچک آن را (جُرا) و سایز متوسط آن را (دسته کوتاه) و سایز بزرگ (دسته بلند) را در اصل دیوان مینامند (در ایران بین دسته کوتاه و دیوان فرقی قایل نیستند ولی پردههای دیوان کمی بلندتر است و کاسهای بزرگتر دارد) که کاسهای بسیار بزرگتر از سهتار دارد.
دسته دیوان دارای ۲۴ پرده است. پردهها جابجا میشوند. دیوان ۷ سیم دارد از این تعداد دو سیم آن واخوانند. هر سه سیم بهطور هم صدا کوک میشوند. از تعداد گوشیها ۴ گوشی روی جایگاه یا صفحه گوشیها و سه گوشی در کنار آنها قرار دارند. سیم بست در منتهالیه قسمت صاف بدنه طنین نصب شدهاست. قسمت تحتانی آن سوراخی صوتی به بعد ۳۵ میلیمتر دارد. دیوان با مضراب پلاستیکی نواخته میشود. نوازنده، موقع اجرا، انگشت میانی خود را بر کاسه طنین میزند.
دیوان یک ساز کُردی است و یکی از سازهای خانواده تنبور به حساب میآید
انواع دیوان :
-جورا (Cura)
-تانبورا (Tanbura)
-باغلاما دسته کوتاه (Çöğür,Kısa Sap Bağlama)
-باغلاما دسته بلند (ِUzun Sap Bağlama)
-ساز دیوان (Divan Sazı)
-ساز میدان (Meydan Sazı)
کوک های دیوان :
-کوک بوزوک یا کارا (Sol, Re, La)
-کوک باغلاما (La, Sol, Re)
-کوک مستزاد (Fa, Re, La)
-کوک میسکت (Fa#, Re, La)
همه چیز درباره ساز دیوان
بهترین نوازندگان دیوان :
اورهان گنجه بای، احمد کوچ، مراد کایا، چتین آکدنیز، اردال ارزینجان، دسکو هرکی ، نشئت ارتاش، حسرت گؤلتکین، ارول پارلاک، عارف ساغ، کارل ساندرز، ارکان اوغور، عثمان آکیول و از نوازندگان چیرهدست باغلاما هستند. احمد کوچ آهنگهای معروف جهان را برای این ساز تنظیم کرده و مینوازد.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجه کنید
کدام ساز موسیقی را برای نواختن انتخاب کنیم؟
یکی از سادهترین راهها برای انتخاب یک ساز موسیقی، رفتن به یک فروشگاه و امتحان کردن انواع سازها و فهمیدن ساز دلخواه است. البته، برای انتخاب یک ساز موسیقی، عوامل زیادی وجود دارند که باید به آنها توجه کرد؛ مثلا ترجیحات موسیقایی هر فرد، میزان بودجهی در دسترس، فضایی که هر ساز اشغال میکند، خصوصیات شخصیتی هر فرد، قابلیت حمل و نقل آسان ساز و پتانسیلهای شغلی هر ساز.
در ادامه، بر طبق انواع مدلهای ساز، توضیحاتی داده و همچنین چند نمونه از آنها را برای خرید معرفی کردهایم.
معرفی انواع سازها برای کمک در انتخاب یک ساز موسیقی
سازهای زهی (String instruments)
بسیاری از سازهای زهی، همچون ویولون، ویولا، ویولونسل و کنترباس به تمرینات و صبوری زیادی در آغاز کار احتیاج دارند؛ به دلیل این که پیشرفت در این نوع سازها اغلب روند طولانی تری دارد. این سازها همچنین به چابکی و قابلیت هماهنگی زیادی نیاز دارند. اگر نوازنده سن کمی دارد، باید از بلوغ کافی برای فهمیدن کند بودن روند پیشرفت و یادگیری اولیه در این نوع سازها برخوردار باشد.
اکنون به معرفی سازهای معروف در این دسته میپردازیم تا برای انتخاب یک ساز موسیقی آمادهتر شوید. ویولون، یک ساز با پیشینهی زیاد است که بیشتر برای نوازندگی در سبکهای همه پسند و همچنین سبک کلاسیک کاربرد دارد و مورد علاقهی افراد است.
در این قسمت تعدادی از انواع ویولن، از مبتدی تا پیشرفته، با قیمتهای مختلف را معرفی کردهایم.
این سازها را برای ابتدای کار میتوان با قیمت نسبتا ارزانی تهیه کرد؛ اما در حین پیشرفت نوازندگی، ممکن است نیاز به خرید سازهایی با طراحی حرفه ایتر به وجود بیاید که مسلما قیمت بالاتری دارند.
ویولا، صدای گرم تری نسبت به ویولون دارد، اما یادگیری آن نسبت به ویولون سختتر است. ویولونسل، صدای پر حجمی دارد و حمل و نقل آن به دلیل بزرگی این ساز، دشوار است و اغلب در برخی سبکهای موسیقی همه پسند، سبک کلاسیک و جاز استفاده میشود.
کنترباس، بزرگتر از ویولونسل است، سازی است که با خیلی از سازهای دیگر همخوانی دارد و در بسیاری از سبکهای موسیقی از سبک کلاسیک گرفته تا راک، به کار میرود. البته برای یادگیری کودکان، نوع کوچکتر آن هم وجود دارد. این نوع سازها را میتوان به عنوان سازهای اجتماعی توصیف کرد؛ بدین معنا که برای کسانی که مشتاق شرکت در فعالیتهای دسته جمعی و گروهی هستند، مناسبتر است.
گزینههای دیگری در بین سازهای زهی نیز وجود دارند که برای انتخاب یک ساز موسیقی از این دسته سازها میتوان به آنها نیز اندیشید. این نوع سازهای زهی، بعد کلاسیکی آنها کمتر است؛ سازهای زهی مانند گیتار، بانجو و یوکلله (ukulele)، که مورد آخری، اخیرا بسیار محبوبیت پیدا کرده است. همچنین انواع مختلفی از گیتار، که مناسب اهداف و سبکهای گوناگون هستند، وجود دارد.
به عنوان مثال، گیتار کلاسیک برای اجرای تکی موسیقی (تک نواز) مناسبتر از سایر گیتارها میباشد و البته یادگیری آن نیز دشوارتر است. اگر شما قصد نواختن در یک گروه را داشته باشید، گیتار آتیکهای بسیاری وجود دارد که برای انواع مختلفی از سبکهای موسیقی مناسبند.
همچنین گسترهای از گیتارهای الکتریک وجود دارد که جنبهی سرگرمی بیشتری داشته و سادهتر نیز میباشند. برای انتخاب یک ساز موسیقی از بین انواع این گیتارها، این نکته نیز جالب است بدانید که بسته به گیتاری که انتخاب میکنید، گیتارها میتوانند هم برای افراد درون گرا و مستقل، و هم برای افراد با شخصیتهای باز و برون گرا و اجتماعیتر مناسب باشند.
در این قسمت تعدادی از گیتارهای کلاسیک و آتیک و الکتریک را معرفی میکنیم تا شما عزیزان بتوانید گیتار موردعلاقه خود را انتخاب و تهیه کنید.
سازهای بادی (Woodwind instruments)
سازهای بادی، به دو دستهی کوچک و بزرگ تقسیم بندی شده اند. سازهای بادی کوچک مثل فلوت و کلارینت، که جمع و جور هستند و به راحتی حمل میشوند؛ و نوع بزرگ آنها مانند باسون و ابوا، که در حمل و نقلشان باید توجه و مراقبت زیادی لحاظ نمود؛ چرا که این آلات موسیقی بسیار ظریف و شکننده هستند.
برای انتخاب یک ساز موسیقی از دستهی سازهای بادی، بهتر است بدانیم که برای مثال در طی یادگیری فلوت و کلارینت، سرعت پیشرفت اولیه خوب است و پتانسیل برای تغییر ساز به ساکسیفون – سازی که فضا در آن برای بداهه نوازی زیاد است- وجود دارد. این سازها نیاز به بودجهی زیادی برای خرید ندارند و نوع حرفهای و شکیل آنها نیز زیاد گران نیست.
چند نمونه از انواع فلوت را در زیر آوردهایم:
باسون و ابوا نیز مستم نگهداری و مراقبت زیادی هستند و البته قیمت آنها نیز تقریبا زیاد است. علاوه بر استفادهی این نوع سازها در سبک موسیقی کلاسیک، در سبکهای مختلف دیگری از جمله سبک موسیقی جاز، فولک (محلی) و پاپ نیز به کار میروند.
سازهای برنجی (Brass instruments)
سازهای برنجی، هم به آسانی در دسترس هستند و هم قیمت معقولی دارند. این سازها صدای قوی و پر حجمی ایجاد میکنند و یادگیری مقدماتی آنها نیز زیاد سخت نیست. سازهای برنجی نسبتا بزرگ هستند، اما اندازههای کوچک آنها هم برای کودکان وجود دارد. شیپور فرانسوی (French Horn) یکی از سختترین سازهای برنجی برای یادگیری به حساب میآید؛ چرا که شمار زیادی نت موسیقی، تنها از طریق تغییر دادن شکل لبها به وجود میآید.
برای انتخاب یک ساز موسیقی از این نوع، این نکته را هم لازم است اشاره کنیم که این ساز برای افراد سخت کوش و مصرّی که دوست دارند خود را به چالش بکشند، مناسب است؛ ولی ارزشش را دارد به این خاطر که همواره نیاز به نوازندهی شیپور در گروهها و ارکسترهای موسیقی وجود دارد.
ترومپت (Trumpet) نیز سازی است که حمل و نقل راحتی دارد و برای افراد مستقل و دارای روحیهی اجتماعی مناسب است. ترومپتهای زیادی در اجراهای موسیقایی وجود دارد؛ اما نکتهای که در مورد انتخاب یک ساز موسیقی باید در مورد ترومپت بدانیم، این است که تغییر دادن ساز از ترومپت به سمت دیگر سازهای برنجی، مهارت نسبتا بالایی میخواهد. این موضوع نیز به دلیل شکل دهان یا دهانهی این ساز است.
ترومبون (Trombone) ساز برنجی دیگری است که از قیمت مناسبی برخوردار است، اما حمل و نقل آن دشوار است؛ اگرچه باید اشاره کرد که کودکان به آسانی و در همان ابتدای کار مجذوب این ساز میشوند و صدای خوبی هم میتوانند از این ساز بیرون آورند. ترومبون برای افراد هنردوست و نسبتا اجتماعی که تمایل به ابراز وجود و نشان دادن خود دارند، مناسب است.
توبا (Tuba) نیز یک ساز برنجی خیلی بزرگ و گران است. به دلیل کم بودن تعداد نوازندگان توبا، یادگیری این ساز میتواند فرصتی برای زودتر وارد شدن به ارکستر باشد. این ساز برای افرادی که از عضویت داشتن در یک گروه لذت میبرند، عالی است.
در هنگام انتخاب یک ساز موسیقی از بین بادیها و یا برنجی ها، باید به وضعیت سلامت خودتان نیز توجه داشته باشید. ریههای قوی، یک ضرورت در انتخاب این نوع سازها میباشد؛ بنابراین کسانی که مشکلات تنفسی دارند، بهتر است سازشان را از سایر گروههای سازی انتخاب کنند.
سازهای کلیدی یا شستی دار (Keyboard instruments)
اصلیترین ساز کلیدی، پیانو است که همه جا نشانی از حضور خود دارد. پیانو، یک پایهی تئوریکی عالی برای یادگیری هر نوع ساز دیگری ایجاد میکند؛ بنابراین یک ساز ایده آل برای شروع است. این ساز بدنهی بزرگی داشته و به آسانی قابل حمل نیست؛ اما میشود گفت دکور زیبایی به هر مکانی میدهد.
حتی اگر شما مدتی باشد که نواختن پیانو را متوقف کرده باشید. در انتخاب یک ساز موسیقی شستی دار، و به خصوص پیانو، باید اشاره کرد که قطعات موسیقی مختص پیانو بسیار متنوع است و شما میتوانید به آسانی یکی را تهیه کنید و حدی برای آن متصور نیست. واضح است که هرچه قیمت این ساز بالاتر رود، کیفیت آن نیز بیشتر میشود؛ اما نکتهی جالبی در مورد پیانو وجود دارد، این که اگر شما در یک مدرسهی موسیقی و یا آکادمی شرکت کنید، معمولا انواع مختلفی از پیانو و با کیفیتهای متفاوت برای استفادهی شما وجود دارد. پیانو برای افراد مستقل و کسانی که شخصیت آرامی دارند، مناسب است.
به این دلیل که پیانو معمولا یک ساز سولو (Solo) محسوب میشود. (یعنی نواختن آن به تنهایی و بدون همراهی سازهای دیگر نیز صدای خوبی دارد.) البته این بدان معنا نیست که پیانو نمیتواند با یک یا چند ساز دیگر نواخته شود و یا این که در ارکسترها کاربرد ندارد. پیانو سازی است که بسیار منعطف و تطبیق پذیر با انواع سبکهایی است که از کلاسیک شروع میشوند و رفته رفته به سمت سبک موسیقی پاپ میروند. نوازندگان پیانو میتوانند در جریان پیشرفت خود به سمت سازهای دیگری نیز، همچون ارگ (Organ)، هارپسیکورد (Harpsichord) یا آکاردئون (Accordion) بروند.
سازهای ضربهای (Percussion instruments)
سازهای ضربهای حجیم هستند و سر و صدای زیادی هم دارند؛ بنابراین در هنگام نواختن این ساز ها، باید اتاقتان را از نظر صوتی عایق کنید تا این سرو صداها به بیرون نرود. نواختن این سازها بسیار سرگرم کننده است و یادگیری آنها هم نسبتا ساده میباشد. همچنین مسیر شغلی خوبی در ارکستر برای این ساز وجود دارد.
نوازندگان طبل (Drum) قابلیت جذب زیادی برای نوازندگی در ارکسترها را دارند. نواختن طبل برای افراد پر انرژی بسیار مناسب است. این موضوع با مشاهدهی کسانی که در سبک جاز و یا راک طبل مینوازند، کاملا واضح است. در انتخاب یک ساز موسیقی از دستهی ضربهای ها، میتوان همچنین به این نکته اشاره کرد که سازهای ضربهای و به خصوص طبل، برای آن دسته از کودکانی که نیاز به آموزشهای خاص دارند، مثلا کودکانی که از اتیسم رنج میبرند، بسیار رضایت بخش است و احساس امنیت روانی را به هنگام نواختن در آنها ایجاد میکند.
سازهای موسیقی که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفتند، بیشتر کلاسیک گونه هستند و همچنین تنها سازهای این عرصه نیستند. سازهای گوناگون بیشتری نیز وجود دارند که به دلیل این که به راحتی در یک گروه جای داده نمیشدند، در اینجا ذکر نشده اند. مهم نیست که شما تصمیم میگیرید که چه سازی را برای نواختن انتخاب کنید؛ بلکه مهمترین جنبه این است که عاشق نوازندگی و شنیدن صدای آن ساز باشید.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجه کنید
وبلاگ موسیقی
این مجموعه از ساز، معمولاً در موسیقی جاز، راک، بلوز و پاپ کاربرد دارد. اجرای آن به وسیله ابزارهایی مانند چوب و پدالهایی که در قسمت پایین سازها قرار دارد با دست و پا نواخته میشود و به نوازنده آن درامِر میگویند.
آشنایی با ساز درامز یا درام
ساز درامز مجموعهای از سازهای کوبهای است که در کنار هم یک ساز واحد و مستقل را تشکیل میدهند. درامز یا درام (Drum) در زبان فارسی طبل معنی میدهد و معادل آن در زبان انگلیسی drum kit است.
ساز درامز در سبکهای جاز، راک، بلوز و پاپ به کار برده میشود.
تاریخچه ی ساز درام:
سازهای درام تقریبا به قدمت نسل بشر می باشند. به استثنای حنجره انسان، سازهای درام قدیمی ترین ابزار موسیقایی ما هستند. ابتدایی ترین این سازها احتمالا از قرار گرفتن تکه های چوب و یا سنگ بر روی گودال های زمین ساخته شده اند. بعد از آن این موضوع کشف شد که از تنه ی درختان توخالی، صدای بیشتری می توان تولید کرد (شکل قدیمی درام های چوبی امروزی). قدمت بعضی از این سازها به ۵۰۰۰ سال می رسد. پوست حیوانات و یا ماهی ها را روی تنه ی درختان تو خالی می کشیدند و احتمالا این سازها صرفا با دست نواخته می شدند.
ساز درامز مجموعهای از سازهای کوبهای است که در کنار هم یک ساز مستقل را تشکیل میدهند
پیشرفت های بعدی منجر به ساخت کاسه ها و پوسته هایی شد که شکل های خاصی داشتند. این کاسه ها و پوسته ها به شیوه های متنوعی ساخته می شدند و این شیوه ها با به کارگیری تنوع در کشش پوسته ها حاصل می شدند. درام هایی که به این روش ساخته شدند، همچنین درام هایی که طی مراسم مذهبی و با همان کیفیت موسیقایی به دست آمده بودند، تبدیل به آیین مهمی در فرهنگ های مختلف شدند.
امروزه درامز به بدنه های چوبی و پوسته ایی از جنس طلق دارن که معمولا در دو طرف طبل قرار دارند و البته سوراخهایی هم در کناره بدنه برای خروج صدا سایز طبلها هم متفاوته و براساس قطر طبلها بر مبنای اینج محاسبه میشود.
آموزش درامز کاری پیچیده ای به نظر می رسد
اجزا سازهای اصلی درام :
مجموعه ای از سازهای اصلی درام که در سبکهای مختلف موسیقی تغییر پذیر است و ممکن است با ترکیبات دیگری از سازهای کوبه ای یا تلفیقی از سازهای آتیک و کوبه ای الکترونیک اجرا شود.
طبل بزرگ (Bass drum)
طبل فلور (Floor tom)
طبل کوچک (Snare drum)
تام-تام (Tom-tom drum)
جفت سنج (Hi-hat)
سنج کراش (Crash cymbal)
سنج راید (Ride cymbal)
سنج اسپلش (Splash cymbal)
سنج چینی (China cymbal)
انواع چوبهای درامز
Hickory (چوب گردوی آمریکایی): این نوع چوب بسیار پر طرفدار است، زیرا دارای مقاومت زیاد با خاصیت ارتجاعی بالا است.
Maple (چوب افرا) :چوب افرا نسبتا سبک است و بیشتر در کارهای استودیویی وکنسرتهای جز یا اجرا در سمفونیک کاربرد دارد.
shira Kashi oak (بلوط): این نوع چوب در سال ۱۹۵۷ توسط شرکت pro mark به دنیا معرفی شد و دارای مقاومت بسیار بالا است.
درامز بدنه های چوبی و پوسته ایی از جنس طلق دارن که معمولا در دو طرف طبل قرار دارند
نحوه آموزش درامز :
آموزش درامز کاری پیچیده ای به نظر می رسد. نکات بسیار زیادی درباره این ساز عظیم وجود دارد که ممکن است خیلی زود فراموش شوند. شاید شما هم اکنون می توانید این ساز را بنوازید ولی نمی دانید که چطور باید پیشرفت کنید. به هر حال در هر مرحله ای که هستید، دانستن نکات کلیدی این ساز بزرگ یک امر لازم است. درس هایی برای این ساز وجود دارند که لازم است قبل از هر چیز آنها را بیاموزید تا بدانید که چطور موثر بنوازید و تمرین کنید.
اگر شما هم اکنون یک نوازنده در سطح پیشرفته هستید نیز احتیاج دارید که دوباره به اصول اولیه بازگردید و اطمینان حاصل کنید که چیزی را از قلم نیانداخته اید. درامرهای زیای هستند که بعضی از این اصول را نمی دانند و به همین علت تمام حس نوازندگی آنها خراب می شود. به همین دلیل است که تأکید می کنم دانستن این نکات برای هر درامر یک ضرورت است.
کوک کردن درامز
اولین چیزی که هر نوازننده درامز باید بداند نحوه صحیح بدست گرفتن چوب هاست. بسیاری از درامرها برای یادگیری این موضوع وقت نمی گذارند و چوب ها را هر طور که راحت هستند بدست می گیرند و این اصلاً چیز خوبی نیست. همه روش های دست گرفتن چوب ها یک هدف را دنبال می کنند و آن رسیدن به حداکثر بازگشت از سطح می باشد.
با این حساب اگر شما هر کدام از سه روش Traditional,Matched یا Frech را بکار برید باید به حداکثر بازگشت از سطح در آن روش برسید. هرچقدر سریع تر به نحوه صحیح دست گرفتن چوب ها برسید، زودتر می توانید تمرینات مؤثرتری داشته باشید.
اولین چیزی که هر نوازننده درامز باید بداند نحوه صحیح بدست گرفتن چوب هاست
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجه کنید
وبلاگ موسیقی
ویولن در زمان نواختن معمولاً روی شانه چپ قرار میگیرد
ویولن (به فرانسوی: violon) ساز زهی و آرشهای است. ساز ویولن کوچکترین عضو سازهای زهی-آرشهای است. اصالت ساز ویولن به کشور ایتالیا بر میگردد. برای نواختن معمولاً روی شانهٔ چپ قرار میگیرد و با آرشه که در دست راست نوازنده است نواخته میشود.
کوک سیمهای ویولن از زیر به بم به ترتیب: می (سیم اول)، لا (سیم دوم)، ر (سیم سوم)، سل (سیم چهارم).
اصوات سیمهای مجاور نسبت به یکدیگر فاصله پنجم درست را تشکیل میدهند. در این وسعت صدا ویولن قادر است تمام فواصل کروماتیک و کوچکتر از آن را اجرا نماید.
خرک (در جلو)، گریف (جسم سیاهرنگ در عقب) و سیمهای ویولن این ساز از ۵۸ قطعه مختلف ساخته میشود. وزن آن در حدود ۴۰۰ گرم میباشد.
ویولن در زمان نواختن معمولاً روی شانه چپ قرار میگیرد و با آرشه که در دست راست نوازندهاست نواخته میشود. کوک سیمهای ویولن از زیر به بم به ترتیب عبارتند از: می (سیم اول)، لا (سیم دوم)، ر (سیم سوم)، سل (سیم چهارم).
از زمان اختراع اولین ویولن توسط گاسپارو برتولتی تا الان بیش از سه قرن میگذرد
تاریخچهای از ساز ویولن
ساز ویولن در اروپا به قرن ۹ میلادی برمیگردد. برخی میگویند که ساز ویولن تکمیل شدهی ساز رباب است و از کشورهای عربی آمده است.
تاریخ شناسان میگویند ساز ابتدا دارای یک سوراخ بر روی بدنه بوده، ولی رفته رفته این سوراخ حذف شده و سازی با سه سیم، سرآغازی برای ویولن تکامل یافتهی امروزی شده است. بعد از قرن ۱۱ در اروپا ساز ویولن تکامل یافته به طور وسیعی وجود داشت. اولین سازندهی ویولن فردی به نام گاسپارو برتولتی ایتالیایی بوده است که او را مخترع این ساز نیز مینامند.
پس از آن شاگرد مشهور او به نام آندره آماتیبود را به عنوان بهترین سازندهی ویولن در سطح جهان معرفی کردند که او هم پس از خود فردی به نام آنتونیو استرادیواری ایتالیایی را پرورش داد. تا به امروز در جهان کسی پیدا نشده که بتواند ویولنهایی به کیفیت و صدای خوب آمتونیو استرادیواری بسازد.
از زمان اختراع اولین ویولن توسط گاسپارو برتولتی تا الان بیش از سه قرن میگذرد، ولی با این وجود با توجه به پیشرفت علم هنوز نتوانستهاند تغییری در ساختار این ساز به وجود آورند و رمز و رازهای سازندگان قدیم را کشف کنند.
ساز ویولن کوچکترین عضو سازهای زهی-آرشهای است
ویولن از بخشهای زیر تشکیل شدهاست :
آرشه: یا کمان ترکهای چوبی است که رشتههای موی دم اسب در طول آن کشیده شده و به دو سر آن ثابت شدهاست.
جعبه طنینی: (جعبه رِزونانس): جعبهای است که از سه بخش صفحه روئی، صفحه زیرین و زوارهای دور تشکیل شدهاست. گریف، خرک و سیم گیر در این ساز از جنس چوب آبنوس (به دلیل استحکام بیشتر) میباشد.
دسته یا گردن: در واقع دنباله چوب آبنوس تکیه سیم هاست که محل انگشت گذاری نوازنده در قسمت بالای آن قرار دارد. نوازنده ویولن قادر است در تمام طول چوب آبنوس انگشت گذاری کند. انتهای دسته به جعبه کوچکی (جعبه کوک) ختم میشود که سیمها در درون آن به دور گوشیهای کوک پیچیده میشوند.
خرک: پلیست بین سیمها و جعبه طنینی. نقش خرک تقسیم راه سیمها، نگه داشتن سیمها با ارتفاع خاص برای عبور بر روی جعبه طنینی و انتقال ارتعاشات سیمها به جعبه طنینی. در داخل جعبه طنینی استوانه چوبی کوچکی قرار دارد (تقریباً در زیر محلی که خرک قرار دارد)، که نقش آن انتقال ارتعاشات به صفحه زیرین ساز و مانعی در جهت عدم شکسته شدن صفحه روئی ساز از فشار سیمها و خرک است.
گریف: از آبنوس ساخته شده و در طول دسته ویلن چسبیدهاست و تا میانهٔ جعبهٔ ساز ادامه دارد. گریف بخشی است که نوازنده با انگشت خود سیم را به آن میچسباند و به این ترتیب طول سیم را کوتاه میکند و نتهای مختلف را مینوازد.
سیم گیر: از آبنوس ساخته شده و در فاصله اندکی از خرک تا آخر تنه ویولن کشیده شدهاست. با زهی از جنس روده یا پلاستیک یا سیم به دکمهای که در قسمت پائین جدار تعبیه شده بند میشود.
سیمها: سیمها از جعبه کوچک سر ساز آغاز شده در طول چوب آبنوس تکیهگاه سیمها ادامه یافته، از روی خرک عبور کرده و در سیمگیر مهار میشوند. سیمهای ویولن قبلاً از روده گوسفند (زه) ساخته میشد. امروزه در سیمهای بمتر، روی روده سیم فی نازکی میپیچند و در سیمهای زیرتر از مفتول فی تنها استفاده میشود.
ویولن در زمان نواختن معمولاً روی شانه چپ قرار میگیرد
نحوه دست گرفتن ساز
بطور کلی ویولن در هنگام نواخته شدن با سه نقطه چانه، شانه و دست چپ در تماس است.هر یک از این نقاط بخشی از بار دست گرفتن ساز را به دوش می کشند. هرچند، نوازنده باید بتواند که ویولن را بدون کمک گرفتن از دست چپ و فقط با کمک گردن و شانه نگاه دارد.
شانه و گردن:
نوازنده نباید برای نگهداری ساز بر روی شانه چپ، آنرا بالا کشد. شانه باید در هنگام گرفتن ساز به همان وضعیت افتاده خود در حالت طبیعی بدن باقی ماند.طبیعی است اگر گردن نوازنده بلند باشد، او ناخودآگاه برای با تسلط گرفتن ساز،نیازمند بالا کشیدن شانه و یا خم کردن اضافی گردن خود به سمت پایین است.
البته اتخاذ هر یک از دو مورد فوق توسط نوازنده اشتباه است.
میزان بالا بردن دست چپ:
در حالت کلی، نوازنده باید دست چپ را تا جایی بالا برد که ساز و دسته آن امتدادی افقی با زمین پیدا کند.بهتر است ساز بگونه ای گرفته نشود که دسته و سرپنجه ساز به سمت زمین و یا برعکس آن نشانه گرفته شود. در حالت اول ستون مهرها به کشش بی مورد به سمت پایین می افتندهمچنین در این حالت، به علت خمودگی نوازنده، تنفس او مشکل تر می گردد.در حالت دوم نیز به مهرهای گردن در جهت مع فشار وارد می گردد.
انواع ویولن
دو نوع ویولن وجود دارد:
ویولن آتیک: همان نوع از ویولن که بسیار مرسوم است و بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد.
ویولن آتیک
ویولن الکتریک: این نوع ویولن به یک خروجی الکتریکی صدا مجهز است که اولین بار در سال ۱۹۲۰ توسط استاف اسمیت در موسیقی جاز و بلوز مورد استفاده قرار گرفت. طراحی ظاهری آنها غیر سنتی است و برخی از آنها ممکن است تعداد بیشتری سیم نسبت به آتیک داشته باشند.
ویولن الکتریک
سیگنالهای ویولن الکتریک همانند گیتار الکتریک بر اثر پردازشهای الکترونیکی، برای بدست آوردن صدای دلخواه بوجود میآید. در ویولنهای الکتریکی معمولا از پیکاپهای مغناطیسی و یا فیزوالکتریک استفاده میکنند که در پیکاپهای مغناطیسی لازم است رشتههای ویلن از جنس یک عنصرحاوی آهن باشند.
سازندگان ویولن :
از اولین سازندگان ویولن میتوان به گاسپارو برتولتی ایتالیایی نام برد، که در برخی موارد وی را مخترع این ساز میدانند. از شاگردان مشهور گاسپارو برتولتی آندره آماتی بود که او هم بهترین سازنده ویولن در سطح جهان یعنی آنتونیو استرادیواری ایتالیایی را پرورش داد. تا کنون کسی در جهان پیدا نشده که نه تنها بتواند هنر او را تکمیل نماید بلکه قادر نبوده ویولنی بسازد که از حیث زیبایی و صوت بتواند با ویولنهای آنتونیو استرادیواری برابری نماید.]
تاکنون بیش از سه سده از اختراع اولین نمونه ویولن توسط گاسپارو برتولتی میگذرد و در این مدت با وجودی که کشفیات جدیدی در علوم فیزیک و شیمی نمودهاند نه تنها نتوانستهاند در ساختمان ویولن تغییری بدهند بلکه از رموز کار سازندگان قدیم نیز چیزی درک نکردهاند.
اصالت ساز ویولن به کشور ایتالیا بر میگردد
معروفترین نوازندگان غربی ویولن:
آنتونیو ویوالدی
نیکولو پاگانینی
معروفترین نوازندگان ایرانی ویولن:
پرویز یاحقی
همایون خرم
حبیب الله بدیعی
علی تجویدی
علی اصغر بهاری
ابوالحسن صبا
اسدالله ملک
علی محجوبی
رکن الدین مختاری
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجه کنید
موسیقی درمانی یکی از روش های درمانی برای کودکان مبتلا به اوتیسم
بیماری اوتیسم، نوعی بیماری با طیف های مختلف است
یکی از روش های درمانی برای کودکان مبتلا
به اوتیسم، موسیقی درمانی است. موسیقی به این کودکان کمک می کند به
هماهنگی یا یکپارچگی بین احساسات خود دست پیدا کنند؛ یعنی بین حس شنوایی و
سایر احساسات با شنیدن موسیقی هماهنگی به وجود می آید که می تواند در روند
درمان این کودکان بسیار موثر باشد.
نکته دیگری که درباره موسیقی وب
چه های مبتلا به اوتیسم مطرح می شود، این است که استعدادهای نهفته ای در
زمینه موسیقی پرورش بدهند. در این مطلب با توصیه هایی برای پرورش
استعدادهای نهفته کودکان مبتلا به اوتیسم آشنا خواهیدشد.
واقعیت این
است که برخی بچه های مبتلا به اوتیسم، جزایر کشف نشده ای از هوش و استعداد
دارند؛ یعنی ممکن است نبوغی در زمینه های مختلف مانند موسیقی، ریاضی،
بویایی و. نشان بدهند و به طول کلی، یکی از حس ها آنها به صورت خاصی، قوی
عمل کند. با این حال، باید بدانیم که این بچه ها، به قدری نشانه های
آشکاری از نبوغ بروز می دهند که نیازی به سعی برای کشف استعدادهایشان
نداریم؛ مثلا در فیلم مرد بارانی»، ما با یک شخصیت مبتلا به اوتیسم مواجه
هستیم که می تواند در مدت کوتاهی، تمام شماره تلفن های شهر را حفظ کند.
برخی بچه های مبتلا به اوتیسم حتی می توانند متن هایی با زبانی غیر از زبان
مادری خود بخوانند، بدون اینکه درکی از مفهوم این لغات داشته باشند.
اما
همان طور که گفته شد، برز و چنین استعدادهایی در گروهی از این بچه ها، به
قدری آشکار است که نیاز چندانی به صرف هزینه برای کشف آنها نیست. برای کشف
استعدادهای بچه های عادی یا کودکان مبتلا به اوتیسم صرفا به خانواده ها
توصیه می کنیم سد راه آنها نشوند؛ یعنی نیازی به هل دادنشان نیست، ومی
ندارد آنها را به زور به سمت و سوی دلخواه خودمان بکشیم؛ یعنی رفتن به کلاس
های مختلف و آموزش های فشرده برای کشف استعداد بچه های مبتلا به اوتیسم را
راه مناسبی برای برخورد با این گروه از کودکان نمی دانیم و نیازی نیست که
والدین با توسل به آموزش های فشرده، کودکان خود را آزار بدهند.
حواستان به رابطه بین بچه ها باشد
یکی
از مشکلاتی که گاهی برخی خانواده ها با آن مواجه می شوند، این است که نمی
توانند روابط بین بچه های سالم و کودکان مبتلا به اوتیسم خود را مدیریت
کنند. این خانواده ها، گاهی بیش از حد به فرزند بیمار و گاهی هم بیش از حد
به فرزند سالم خود توجه می کنند که در هر دو صورت، مشکلاتی به وجود می آید.
بچه های مبتلا به اوتیسم در موارد زیادی به مراقبت و گاهی کار و توجه
بیشتری نیاز دارند. والدین باید به خواهر یا برادر این بچه ها بگویند که
خواهر یا برادر آنها به دلیل بیماری و مشکلی که دارد، باید تحت مراقبت
بیشتری قرار بگیرد.
والدین نباید بار نگهداری و مراقبت از بچه های
مبتلا به اوتیسم را گردن بچه های سالم بیندازند زیرا آنها اجباری برای
کشیدن جور بیماری خواهر یا برادرشان ندارند. البته می توانید گاهی از بچه
های دیگر کمک بخواهید اما نباید بار مسئولیت فرزند بیمارتان را بر دوش آنها
بیندازید. در غیر این صورت، خشمی نهفته در وجود بچه های سالم نسبت به کودک
مبتلا به اوتیسم پدید می آید. حالا اگر نوع شخصیت بچه های سالم به گونه ای
باشد که حسادت هم درون آنها باشد، این خشم و کینه، شدیدتر هم خواهدشد.
والدین باید به فرزندان سالم بگویند که رفتن به کلاس های ویژه یا طی درمان
های خاص، به دلیل بیماری و نیاز بیشتر خواهر یا برادر آنهاست تا بتوانند
هیجان های بچه ها را کنترل کنند.
هزینه بی فایده نکنید
گاهی
برخی خانواده هایی که کودک مبتلا به اوتیسم دارند، بیش از اندازه و بی
فایده برای این بچه ها هزینه و آنها را در کلاس هایی مانند زبان، ریاضیات و
موسیقی ثبت نام می کنند اما در حال حاضر، بحث هزینه- اثربخشی برای این بچه
ها مطرح است. یعنی والدین باید ببینند در ازای هزینه ای که برای این بچه
ها می کنند، چه سودی دریافت خواهند کرد. هزینه هایی که برای این بچه های می
شود باید به روند درمان آنها کمک کند.
بچه های مبتلا به اوتیسم، جزایر کشف نشده ای از هوش و استعداد دارند
کار اضافه نخواهید
گاهی
اضافه کاری بیش از اندازه برای این کودکان، تاثیر منفی هم دارد. بیماری
اوتیسم، نوعی بیماری با طیف های مختلف است. مثلا برخی از کودکان مبتلا به
اوتیسم از عقب ماندگی ذهنی هم رنج می برند و خانواده آنها، هزینه های زیادی
برای سوادآموزی آنها می کنند در حالی که باید این هزینه را صرف آموزش شیوه
زندگی و کارهای پایه ای کنند. مثلا راه های نظافت شخصی، غذاخوردن، ارتباط
با دیگران. باید چگونگی انجام کارهای شخصی را به جای آموزش های بی فایده به
آنها بیاموزند تا زندگی راحت تری داشته باشند.
انتظارهایتان را روی دیگر سوار نکنید
درنهایت
باید به این نکته هم اشاره کنم که برخی والدین می خواهند آرزوهایی را که
در مورد بچه های مبتلا به اوتیسم بر باد رفته است، در بچه های سالمشان محقق
کنند و همین مساله باعث می شود که بار اضافی و بیشتری بر دوش بچه های سالم
از نظر آموزش بیفتد اما پدر و مادر، مسئول حفظ، نگهداری، سلامت و آموزش
دادن به بچه ها هستند و نباید فراموش کنند که هرکدام از بچه ها، هویت
مستقلی دارند. ما مالک بچه ها نیستیم که بخواهیم تصمیم بگیریم چه کار کنند و
چه کار نکنند. باید با هوشیاری مناسب، حواسمان باشد که بچه های سالم و
کودک بیمار را به نحوی بار بیاوریم که هم مهارت های لازم را در زندگی
بیاموزند و هم بار اضافی بر دوششان نیفتد.
جایگاه موسیقی درمانی در کنترل اوتیسم
برای
بسیاری از افراد دچار اوتیسم، موسیقی قلمرویی از لذت های خاص است و موسیقی
درمانی راهکار مشهوری برای درمان خردسالان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم به
شمار می رود. متاسفانه تعداد بسیار کمی از مربیان موسیقی برای کار با
افراد دارای اختلال های ناشی از اوتیسم تربیت شده اند. بنابراین یافتن مربی
ای که علاقه و توان آموزش صحیح خواندن یا نواختن را به کودکان مبتلا به
اوتیسم علاقه مند به موسیقی داشته باشد، دشوار است؛ دشوارتر از آن، یافتن
مربی برای نوجوان یا فرد بزرگسال دچار اوتیسم است.
مزایای آموزش
موسیقی به کودکان اوتیسمی بسیار زیاد است؛ در حدی که امروزه برخی از
کارشناسان معتقدند آموزش موسیقی می تواند توانایی های شناختی و حرکتی این
کودکان را تقویت کند. خواندن یا نواختن در یک گروه موسیقی نیز می تواند
باعث تقویت مهارت های اجتماعی و ارتباطی، اعتماد به نفس، دوستی و احترام به
خود و دیگران شود.
پسر من تام» بیش از 7 سال درس هایی با ساز
کلارینت گرفت و 4 سال هم پیانو نواخت. تمام مربیانش نقطه مشترکی داشتند؛
هیچ کدام هرگز با شخص دچار اوتیسم کار نکرده بودند. هرچند همه آنها میل به
تلاش در این زمینه داشتند. با گذشت زمان، تام از مرحله فروکردن اسباب بازی
هایش در انتهای شیپوری کلارینت و اجرای قطعه نان شیرینی مخصوص عید پاک»
روی پیانو تا حضور در گروه موسیقی جاز پیشرفته و گروه موسیقی کمپ تابستانی و
نواختن قطعات مشهوری از بتهوون رشد کرد.
شاید بپرسید معلمان تام
چگونه موفق شدند او را به این درجه از مهارت در موسیقی برسانند؟ مانند تمام
معلم های خوب، آنها از مجموعه متنوعی از وسایل، بردباری زیاد، شوخ طبعی و
میزان قابل توجهی انعطاف استفاده کردند. اما این تکنیک ها هم بسیار موثر
بودند:
آموزش چندحسی
به
نظر می رسد ترکیبی از تکنیک های آموزشی چندحسی» [درگیر کردن حواس مختلف
در یک زمان] به خوبی عمل کند. ضربه های ریتمیک، دست زدن های ریتمیک،
استفاده از لوازم کمکی بصری برای آموزش ارزش زمانی نتها، حتی حرکت دور اتاق
برای انجام حرکات موزون با نت های سیاه و سفید و چنگ می تواند موثر باشد.
یکی از روش های درمانی برای کودکان مبتلا به اوتیسم، موسیقی درمانی است
هوش شنوایی
از
آنجا که کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب توان شنوایی موسیقی کامل را دارند،
اگر کودکتان توانایی غیرعادی در نامیدن نت ها بدون ارجاع به مرجع صوتی
دارد، بسیار ارزش دارد و باید این مورد را بررسی کنید. همچنین بسیاری از
کودکان دچار اوتیسم توانایی اجرا براساس گوش را دارند. معلمان تام از
قابلیت نواختن با گوش استفاده و او را وادار به تکرار عبارت های موسیقی می
کردند بدون آنکه نگران باشند که کدام نت در حال نواخته شدن است.
همراهی نت و صدا
همراه
کردن نام نت ها با صداها می تواند شروع بهتری نسبت به همراه کردن نام نت
ها و نشانه های نوشتاری آنها باشد. هنگامی که هنرجو نت ها و نام هایشان را
بداند، راحت تر می تواند نت خوانی [از روی کاغذ] خود را ارتقا دهد.
تاکید بر علاقه
انتخاب
قطعات براساس علاقه هنرجو روشی عالی برای پیشرفت است. پسر ما عاشق هر آن
چیزی بود که در فیلم فانتزی» یا حتی در مجموعه کارتون کودکان اینشتین
کوچک» می شنید.
حس آمیزی
برخی
از افراد مبتلا به اوتیسم دارای حس آمیزی یا سینستزی هستند؛ توانایی ای در
مرتبط کردن نت های موسیقی با رنگ ها، شکل ها و. خوب است که از شاگردتان
بپرسید چه رنگ ها و اَشکالی را در تصور خود با شنیدن نت های مشخص می بیند.
پسر ما نت ها را مانند رنگ های درون طیف رنگین کمان می بیند (قرمز، نارنجی،
زرد، سبز، آبی، نیلی و بنفش) بنابراین نت دو»: قرمز، نت ر»: نارنجی و.
توجه به استعدادها
برای
معلمان مهم است که بدانند کودکان مبتلا به اوتیسم، حتی با اختلال های
کلامی، ممکن است استعداد قابل توجهی داشته باشند و ترس از صحنه شان کم باشد
یا اصلا ترس از صحنه نداشته باشند. معلمان باید جدی به آماده سازی کودکان
مبتلا برای اجرای رسیتال توجه کنند. با وجود این، نه فقط تمرین موسیقی،
بلکه فرآیند اعلام برنامه، به صحنه رفتن، اجرای قطعه موسیقی و نهایتا ترک
مناسب صحنه دارای اهمیت است.
آماده کردن فرد مبتلا به اوتیسم برای یک کنسرت گروهی
اگر
به حضور فرزندتان در یک گروه موسیقی از هر نوعی امیدوار هستید، آماده کردن
او بسیار اهمیت دارد. موسیقی با پایه گروه نوازی که قابل پیش بینی و
تکرارشدنی است، روشی خوب برای مبتلایان به اوتیسم در همکاری با دیگر افراد،
بدون فشار ناشی از تعاملات جدید است. به بیان دیگر، این شیوه باعث درک
سکوت هاست و توانایی ساکت ماندن را هنگامی که دیگران می خوانند یا می
نوازند به فرد می دهد. علاوه بر این، یک بَند، ارکستر یا گروه کر، بزرگ و
پرصداست و چراغ های صحنه پرنور و همه این موضوعات حسی می توانند نگران
کننده باشند. واضح است که قرار دادن یک فرد دچار اوتیسم که در سطح دیگر
اعضا اجرا نمی کند در گروه فکر خوبی نیست. در ادامه نکته هایی درباره آماده
سازی این افراد برای اجرای گروهی ذکر خواهد شد:
• همراهی برای او انتخاب کنید:
افراد دچار اوتیسم ممکن است در دنبال کردن یک مسیر کلامی دچار مشکل شوند.
یک رهبر گروه، دستیار، حامی یا دوست می تواند کنار هنرجو بنشیند و او را در
یافتن نقطه دقیق در صفحه یاری کند. با توجه به نیازهای فرد مبتلا به
اوتیسم، آن فرد همراه یا دوست می تواند در صورت نیاز در یافتن محل نشستن
نوازنده و ورود و خروج به صحنه هم کمک کند.
• همه چیز را ضبط کنید:
مطمئن شوید که هنرجویتان می داند چه زمانی و چه مدت باید میان عبارت ها
سکوت کند. برای کمک می توانید کار گروه را ضبط کنید و از هنرجو بخواهید که
بخش خودش را با آن تمرین کند.
• تمام مراحل کار را پیش بینی و تمرین کنید:
تمام مراحل آمدن به روی صحنه، نواختن و خروج از صحنه را تمرین کنید. اگر
نیاز به جا به جایی پایه های نت یا دیگر وسایل موسیقی روی صحنه وجود دارد،
مطمئن باشید که این کار باید جزئی از تمرین باشد. اگر چراغ ها قرار است
روشن شوند، چراغ ها را هم در تجربه تمرینی وارد کنید.
• کودک را در جای درست بنشانید:
به جایگاه کودک در گروه توجه کنید. برخی افراد دچار اوتیسم به صدا حساس
هستند بنابراین نشاندن این بچه ها کنار سازهای پرسروصدایی مانند ساکسیفون
یا شیپور می تواند انتخاب نامناسبی باشد.
• تمرین بیشتر، موفقیت بیشتر:
همه به تمرین نیاز دارند، اما افراد دچار اوتیسم نه تنها باید تمرین کنند،
بلکه باید در صورت نیاز آموزش های بیشتری ببینند، در این صورت است که
موسیقی به شکل دقیق فراگرفته می شود. برای این افراد، از یاد بردن آموخته
نادرست موسیقیایی می تواند بسیار سخت باشد.
حرف آخر
همان
طور که گفته شد، موسیقی می تواند سلاح موثری برای تقویت توانایی های
شناختی و حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم باشد. اما در عین حال، مشکلاتی نیز
در این میان وجود دارد. اما توجه به این نکته ضرورت دارد که مشکلاتی که
مبتلایان به اوتیسم عموما با آن مواجه اند، به تولید موسیقی مربوط نیست
بلکه از توانایی خواندن و درک علائم نت نگاری و مدیریت مسائل احساسی مربوط
به گروه نوازی ناشی می شود.
این افراد در یادگیری اطلاعات پایه ای-
نت نویسی، دینامیک ها، کشش های زمانی و.، ممکن است به زمان بیشتری نیاز
داشته باشند. هرچند در اغلب موارد بردباری، کار سخت و فداکاری مربی، پاداش
باارزشی خواهد داشت.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجه کنید
وبلاگ موسیقی
در کشور ما این ساز تحت عناوین نظیر به زرنا – ذرنا – ذورنا نامیده می شود. ساز سرنا در بین اقوامی نظیر بلوچ ها – کردها – گیلانها – ترک ها و فارس و مازندران وجود دارد. البته در همه اقوام به این نام معروف نیست مثلاً در میان بلوچ ها به شیدی ( shidi ) در میان کردها شمال خراسان به پیق ( pjg ) معروف است در مازندران به سرنا ( serna ) یا درنا ( zerna ) معروف است.
ساز سرنا معمولاً به دسرکوتن یا نقاره همراه است. در مازندران از سرنای نوع بم بیشتر استفاده می شود.
سرنا از چهار قسمت تشکیل شد :
۱ – قمیش
۲ – لب گیر
۳ – انبرک
۴ – بدنه ساز
۱ – قمیش : از نوعی نی نرم به نام آکس ( aks ) تهیه می گردد که آن را با آب ولرم می خیسانند و داخل دهان قرار می دهند و بوسیله مجرای باریکی که در وسط قمیش قرار دارد بازدم سرنا می شود. طول قمیش که به لب گیر بسته می شود حدود ۱ تا ۲ سانتیمتر است.
۲ – لب گیر : بصورت دایره ای واشر مانند است. که جنس آن فی است و ما بین لب نوازنده و سرنا قرار می گیرد قطر آن ۴ سانتیمتر یا کمتر و طول آن ۱۴ سانتیمتر یا کمتر است.
۴ – بدنه سرنا : بصورت لوله ای مخروطی از جنس چوب شمشاد یا آزاد یا گردو ، گاهی اوقات هم از توت ساخته می شود. اما نوع شمشاد صدا دهی بهتری دارد.
انتهای بدنه سرنا بصورت مخروطی و مثل سازهای شیپوری طراحی شده است. سرنای مازندرانی ۶ سوراخ در قسمت بالا و یک سوراخ در قسمت پایین دارد. قبل از نواختن ساز آن را با آب ولرم خیس می نمایند ، اینکار برای صدا دهی بهتر است.
طول سرنا کامل نبوده و از ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر و در بعضی نقاط تا ۶۰ سانتیمتر می رسد. سرنای بلند تر صدای بم تری نسبت به سرنای کوتاهتر دارد. حدود صوتی صدای سرنای مازنداران دو اکتاو است . سرنا را بصورت نفس برگردان می نوازند .
آهنگهای مخصوص سرنا شامل :
پیشنمازی – یک چوبه – دو چوبه – سه چوبه – ترکمنی – کتولی – ورساقی و … است .
این ساز همواره در اعیاد – جشن ها – مراسم ورزشی و … نواخته می شده است.
ریشه لغت سرنا
سُرنا و کَرنا هر دو به معنی بوق و با لغت (به انگلیسی: Horn) در انگلیسی از یک ریشه میباشند. در اصل در میان اقوامی که زبان هند و اروپایی اولیه را صحبت میکردند این ساز به علت اینکه از شاخ حیوانات ساخته میشد به این اسم نامیده شده است. شاهد دیگری که به این ادعا و مشابهت مهر تائید میزند نام ذوالقرنین، به معنی دارنده دو شاخ است. قَرن که مُعَرَّب کَرن است (که در اسم کَرنا مشاهده میشود) به معنی شاخ میباشد. البته سُرنای کنونی به مراتب از بوقهای شاخی اولیه پیشرفته تر است، ولی عضوی از خانواده سازهای بادی یا بوقی به شمار میآید.
سرنا در ایران
سرنا سازی نه تنها محلی، بلکه قدیمی است. در اشعار شعرای ایران بسیار نام سرنا، سورنا و سورنای آمده است. این ساز در سیستان و بلوچستان ، خراسان و لرستان از دیرباز رواج داشته و حتی امروزه نیز در مجالس شادی و به هنگام خواندن ترانه های محلی این نواحی بکار می رود. در نواحی لرستان سرنای کوچک و در نواحی بختیاری سرنای بلند معمول است، سرنای محلی معمولاً با دهل نواخته میشود. در میان سرنا نوازان مشهور ایرانی می توان از علیاکبر مهدیپور دهکردی، نوازنده نورومه یا همان موسیقی هنگام تحویل سال نو و نیز رضا مریدی دلفان و شامیرزا مرادی مشهورترین نوازنده سرنای کوچک (کوتاه) نام برد.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجه کنید
وبلاگ موسیقی
سیاه کردنِ کاغذ است نوشتن گزارشی برای بررسی عملکرد تلویزیون در زمینه موسیقی؟ تکرار مکررات است گفتن اینکه چرا ساز را در این سازمان نشان نمی دهند؟ سوال بیهوده ای است اینکه مگر خطر نشان دادن آلات موسیقی از نشان دادن اسباب اعتیاد و اسلحه خطرناک تر است؟ اضافه کاری است گفتن این مطلب که 40 سال است که ساز را نشان نداده اید و ثمرش افزایش رغبتی مردم شد به موسیقی های آن طرفی، فراموش شدن اصالت های موسیقایی و ستاره شدن لیدی گاگا و مدونا و آدل؟ همه اینها هست؛ اما مگر می شود نشست و دید از رنجی عظیم که جامعه بزرگ اهالی موسیقی می کشند و دم نزد؟ دم نزد که چه بشود؟
آن هم وقتی این مثنوی هفتاد من که قرار است اشک به چشم بیاورد، چنان شرایط پیچیده ای رقم زده است که گروتسک»ی مضحک رقم زده و خودِ صداوسیما هم منتقدِ عملکردش شده است. کنایه طعنه آمیز سریال کلاه قرمزی» در همین ایام عید را دیدید که آن عروسکِ موبلند که داداش گلم» صدایش می کردند، هر زمان که می خواست سازی بزند، رویش را به دیوار می کرد؟گفتگوی علیرضا عصار» را در ویژه نامه نوروزی یادتان می آید که رو به مجری کرد و گفت: این دعوت را به شرطی قبول کرده است که سازش را نشان دهند؟ و دادند. یا پیانونوازی سامان احتشامی» در برنامه ای دیگر را در روزهای دورتر، برنامه هفت» را یادتان هست و ادای نواختنی که اعضای گروه پالت زمان اجرای برنامه انجام دادند به کنایه؟
اصلا همین پنجشنبه ای که گذشت، مگر در یکی از معدود برنامه های موسیقایی صداوسیما دو میهمان برنامه، تندترین انتقادها را به ت های صداوسیما نکردند؟ همه اینها را می گوییم و می نویسیم و می خوانند و دوباره در بر همان پاشنه می چرخد. دوباره ساز را نشان نمی دهند. دوباره از اولین لحظه ای که برنامه های صداوسیما شروع می شود تا آخرین لحظه آن، از قطعات موسیقی استفاده می کنند، بی آنکه حق و حقوقی برای خالقان آن قائل باشند و حتی نامی از آنها ببرند. درِ» موسیقی انگار در این سرزمین همیشه به یک پاشنه خواهد چرخید. آن هم وقتی با نگاهی به برنامه های موسیقایی در ایام نوروز و مهمانانی که برنامه ها و شبکه های مختلف صداوسیما دعوت کرده بودند، تکلیف مان با این رسانه مشخص شد.
تلویزیون حالا بیش از هر زمان دیگری حامی موسیقی پاپ است؛ آن هم سخیف ترین و نازل ترین شکل آن. در حالی که سال هاست چهره های اصیل و استادان بزرگ موسیقی ایران در این رسانه ممنوع التصویر هستند - از محمدرضا شجریان مگر استاد بزرگتری داریم - و بسیاری دیگر نیز با این رسانه قهر کرده اند؛ باید چهره هایی چون حمید هیراد و بهنام بانی و حامد همایون در آن چنین حضوری جدی داشته باشند و مجریان تازه سلبریتی شده تلویزیون با غرور از حضور آنان حرف بزنند و وعده غافلگیر شدن مخاطبان شان را بدهند. گفتیم در این سرزمین همیشه در موسیقی به یک پاشنه خواهد چرخید؟
حالِ ناخوشِ تلویزیون
اما ماجرا را از زاویه ای دیگر هم می توان دید. همین خوانندگانی که نام بردیم مثل هیراد و بانی و حامد همایون؛ این روزها دیگر خیلی هم به صداوسیما وابسته نیستند. هر کدام شان یک کانال تلگرامی دارند - که گویا قرار است فیلتر شود و یک صفحه در اینستاگرام - که باوجود فضای مبتذل حاکم در آن گویا هیچ تهدیدی برای فیلتر شدن ندارد و در هر کدام شان صدها هزار نفر - گاهی تا چند میلیون نفر - بازدید کننده دارد؛ پس این اوضاع نابسامان صداوسیماست که دست به دامان ستاره های حبابی می شود. تلویزیونی که روزگاری بزرگترین چهره های موسیقی - شجریان و ناظری و لطفی- را به عنوان پشتوانه داشت و فیلمسازان بزرگ - تقوایی و کیمیایی و مهرجویی - با آن همکاری داشتند؛ حالا دستش خالی است. خالیِ خالی.
راه را هم تا اینجا به اندازه ای اشتباه رفته که بزرگان دیگر حوصله اصلاح شرایط و آمدن به آن را ندارند. پس می ماند همین جوانان تازه از راه رسیده که مخاطبان میلیونی دارند و در این میان شاید تعدادی از مخاطبان شان ترجیح دهند که ستاره محبوب شان را برای چند دقیقه ای هم که شده از این رسانه مشاهده کنند. مسئولان صداوسیما راه ساده تر را انتخاب کرده اند؛ دست به دامان ستاره ها شدند تا اصلاح اموری که رسانه ملی» را به چنان وضعی انداخته که حتی همکاران سابقش نیز از آن به عنوان رسانه میلی» یاد می کنند، به دست گیرند بی آنکه به این مسئله توجه داشته باشد که این بازی، یک بازی دو سر باخت است؛ هم برای خودش و هم برای مردمانی که هیچ دلشان نمی خواهد رسانه شان این شکل و شمایل را داشته باشد.
چرا ساز را در تلویزیون نشان نمی دهند؟
اینکه چه کسی بانی چنین امری است و چه کسی مانع از نشان دادن ساز در رسانه ملی می شود، کسی نمی داند. از همان سال های نخستین انقلاب بود که نمایش ساز در تلویزیون ممنوع شد؛ در حالی که حکمی شرعی در این باره داده نشده است. برای تایید این ماجرا کافی است که به صحبت های زنده یاد صادق طباطبایی» اشاره کنیم که به نظر امام خمینی (ره) اشاره داشتند و اینکه ایشان از ترانه ای که در سوگ شهید مطهری ساخته و اجرا شده، به عنوان موسیقی مجاز و سازنده روح انسانی نام بردند. ایشان در بخشی از یک گفتگوی خود می گوید: زمانی که از قول امام این فتوا در مورد موسیقی در یکی از رومه های آن زمان منتشر شد، من می دانستم که نظر امام خمینی درباره موسیقی به درستی بیان نشده است؛
زیرا همان زمان در برنامه های رادیو و تلویزیون موسیقی پخش می شد و مورد اعتراض امام هم قرار نمی گرفت. گرچه بودند مراجع و فقهایی که همان اندازه موسیقی را هم بر نمی تافتند و اصولا نسبت به کل موسیقی فتوای قاطع داشتند و انواع موسیقی را از هم تفکیک نمی کردند. در یکی از همان روزها شادروان مرتضی حنانه به دفتر کار من در نخست وزیری آمد و یک کاست از کارهای بدون کلام خود را برایم هدیه آورد. چند روز بعد آن کاست را نزد امام بردم و از ایشان خواستم آن را گوش دهند. ایشان بعد از شنیدن آن چند قطعه گفتند: این آثار اشکال شرعی ندارد. در همان سال های صدر انقلاب، روزی مسئولان اصناف از امام کسب تکلیف کردند که با فروشندگان آلات موسیقی چه باید کرد؟
امام در پاسخ قریب به این مضمون جواب دادند که سازها و ادوات موسیقی فی نفسه مشمول حکم حرمت قرار ندارند. نوع استفاده و موارد مصرف و شرایط جانبی است که تعیین کننده نوع حکم می شود. مانند تخته و مهره های شطرنج و بازی شطرنج که اگر به قصد قمار نباشد مشمول تحریم فقهی نمی گردد؛ بلکه هدف و نوع استعمال است که تعیین کننده است. حتی به یاد دارم که گروهی از نظامیان در حضور ایشان با ارگ به اجرای سرود پرداختند یا اینکه در روز افتتاح اولین دوره مجلس شورای اسلامی؛ ارکستر سمفونیک تهران در جایگاه هیأت رئیسه مجلس، قطعاتی را اجرا کرد؛ در حالی که برنامه به طور زنده از تلویزیون پخش می شد و فقهای سختگیر شورای نگهبان همگی در آن مجلس حضور داشتند و امام خمینی هم آن را مشاهده می کردند و آن را منع نکردند.»
رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود؟
شاید باید همه چیز را به زمان موکول کرد. این ساده ترین و امیدوارکننده ترین مسئله است. مثلا امیدوار بود که بالاخره یک روز ن به استادیوم بروند. یک روز ساز را از تلویزیون نشان دهند و یک روز سعید مرتضوی» پیدا شود و برود حکم زندانش را بگذراند؛ سپردن به زمان اتفاق خوبی است. زمان حلالِ همه چیز است و خیلی چیزها را درمان می کند؛ به خصوص اینکه یادمان بیاید روزگاری خاویار و شطرنج هم ممنوع بود و حرام؛ هزاران سال از اولین سازی که به دست بشر ساخته شد می گذرد و می شود همین مدت زمان صبر کرد برای به نتیجه رسیدن این بحث اما اگر ماجرا برعکس شد چه اتفاقی رخ می دهد؟ مثلا محدودیت ها بیشتر شد؟ خب تا همین جا هم این اتفاق رخ داده است.
سال هاست اجازه نمایش ساز در پوسترها و بیلبوردهای شهری وجود ندارد و فقط تصویر خوانندگان و نوازندگان - که البته معمولا عکس نوازنده ای در هیچ تبلیغ شهری نیست - منتشر می شود. مسئله اینجاست که انگار صداوسیما خودش می داند که بازنده اصلی این ماجراست؛ برای همین هم هست که مثلا در یکی از شبکه های تلویزیونی اش - شبکه ای با نام شما - یک گروه موسیقی را نشان می دهد که با سازهای شان مشغول نواختن هستند و در حالی که همه از خوشحالی در پوست خود نمی گنجند و گمان می کنند که این آغاز راهی است که ممکن است صداوسیما آن را پی گرفته باشد؛ تهیه کننده اش در زودترین ساعتِ ممکنِ فردایش - برنامه صبح به خیر ایران - از این ماجرا عذرخواهی می کند
و می گوید کسانی که به این مساله دامن زده اند، همسو با رسانه های دشمن هستند و این یک اتفاقِ سهوی بود. این در حالی است که تاکنون هیچ تهیه کننده ای از پخش این همه موسیقی های مبتذل عذرخواهی نکرده است. از عدم پرداخت دستمزد خالقان آثار هم عذرخواهی نکرده است و اصلا کسی این زحمت را به خود نداده تا یک بار برای همیشه به این پرسش پاسخ دهد که: چرا نمایش ساز در صداوسیما ممنوع است؟ » آیا ساز را وسیله لهوولعب می دانند؟ پس چرا موسیقی را پخش می کنند. مگر می شود ابزار یک چیز حرام باشد و خودِ آن حلال؟
اهالی موسیقی چه می گویند؟
برای روشن شدن بحث، اظهارنظر تعدادی از بزرگان موسیقی را در این باره مرور می کنیم و بار دیگر رجوع می کنیم به گفته های استاد محمدرضا شجریان» که خود از اولین معترضانِ به این امر بود و خیلی سال ها پیش از آنکه از این رسانه از کار ممنوعش کنند، خودخواسته نامه ای به صداوسیما نوشت و گفت آثارش را پخش نکنند که البته آنها کردند تا آن اتفاقات عجیب و غریب در آن سال عجیب تاریخ معاصر رخ داد و نه تنها دیگر آثارش که ربنایش را هم پخش نکردند؛ خسروی آوازِ ایران اما در سال 74 که اوضاع موسیقی در صداوسیما را جالب نمی دید، نامه ای به ریاست سازمان (علی لاریجانی) نوشت و از پخش آثار غیرفاخر و موسیقی های کافه لاله زاری انتقاد کرد و لازم دانست که تلویزیون برای پخش آثار موسیقی یک شورای نظارت حرفه ای را مأمور کند.
اتفاقی که البته از آن سال تاکنون رخ نداده و شرایط هر روز از گذشته بدتر شده است. اما دیگر چهره های موسیقی هم در این باره اظهارنظرهایی دارند که همگی شبیه به هم است؛ مثلا همایون شجریان» می گوید: رسانه ملی که می تواند نقش بسیاری داشته باشد، ساز را نشان نمی دهد، ولی اگر نشان بدهد، موسیقی در این سرزمین دگرگون می شود. در برنامه دستان» هم که به موسیقی می پردازد، یک گلدان جلوی نوازنده می گذارند.» یا علیرضا قربانی» هم به این نکته اشاره کرده است که: تلویزیون سلاح سرد را نشان می دهد؛ آن هم نه به عنوان یک شیء قبیح، اما از نشان دادن ساز اکراه دارند. این بزرگترین توهین است. در شبکه جام جم ساز و مضراب نشان می دهند اما شبکه های سراسری نه. این به دلیل داشتن برد تبلیغاتی در خارج از کشور است؟ این بوی ریاکاری می دهد که یکی از آفت های جامعه ماست.»
حمیدرضا نوربخش
در این میان اما حمیدرضا نوربخش» - مدیر عامل خانه موسیقی به این مساله تاکید دارد که هیچ دلیل موجهی برای نشان ندادن تصویر ساز یا تصویر یک نوازنده به همراه نواختن سازش وجود ندارد. او می گوید: هیچ حکم فقهی در این باره نیست. 40 سال است که جوانان این سرزمین را از دیدن سازهای ملی و اصیل شان محروم کرده اند و همین باعث شد تا سازهای غربی در کشور رواج پیدا کند. البته در این میان خودِ اهالی موسیقی نیز کم کاری کردند و تنها کسی که به این مساله واکنش نشان داد، استاد شجریان» بودند که در نامه ای به صداوسیما خواستار آن شدند که تا شرایط به همین منوال است، آثارشان از این رسانه پخش نشود؛ در حالی که دوستانِ دیگر هیچ اعتراضی نکردند
و حتی از ایشان حمایتی هم انجام ندادند. آنها حتی حاضر شدند به صداوسیما بروند و بخوانند و بنوازند بی آنکه سازهایشان نشان داده شود. برخی از دوستان حتی حاضر شدند به صورت پلی یک» برنامه اجرا کنند و در نتیجه صداوسیما هیچ خطری احساس نکرد و هرطور که خواست با موسیقی ایران و موسیقیدان برخورد کرد؛ بی آنکه هزینه ای پرداخت کند.» او می گوید که این تنها ضربه ای نیست که صداوسیما به هنرمندان موسیقی می زند؛ درحالی که رادیو و تلویزیون مدام آثار هنرمندان را پخش می کنند، کوچکترین هزینه ای برای هنرمندان نمی کنند: نتیجه تمامی این بحث ها این شده است که امروز موسیقی بدون هویت گسترش بسیار زیادی پیدا کرده است و هنرمندان بسیاری مجبور به عزلت نشینی شده اند.»
کیوان ساکت
کیوان ساکت، آهنگساز و نوازنده سه تار، هم تنها نتیجه این اتفاق را رواج موسیقی های غربی می داند: در حالی که رسانه ملی ما از نشان دادن ساز ابا دارد، صدها شبکه ماهواره ای هستند که در حال رواج موسیقی و سازهای خودشان هستند و از آنجا که هر چیزی که چشم بیند، دل آن را طلب می کند، مشاهده می کنیم که هم اکنون بسیاری از جوانانی که تار و سه تار را نمی شناسند، موسیقی های غربی را به خوبی گوش می کنند و می شناسند و تاثیرش را نیز در زندگی شان می توان مشاهده کرد.» همچنین میلاد کیایی» - آهنگساز و نوازنده سنتور- هم در این باره می گوید:
میلاد کیایی
این مساله سال هاست که بیشترین ضربه را به پیکره موسیقی ایران زده است؛ مساله ای که هیچ اتفاق بزرگی نیست و تنها نیاز به اندکی شهامت و جسارت دارد که برای همیشه برطرف شود. ضمن اینکه نشان ندادن ساز خودش تبعات دیگری هم دارد و آن خواننده سالاری است که ما امروز در موسیقی خودمان شاهد آن هستیم. مخاطبی که نه اسمی از آهنگساز می شنود و نه نامی از نوازندگان و تنها خواننده را می بیند، حق دارد که تصور کند این تنها خواننده است که خالق یک قطعه موسیقایی است؛ در حالی که خواننده تنها یک اجراکننده است.» اما شاهین فرهت» - آهنگساز - نگاهِ دیگری به این ماجرا دارد و این سوال را مطرح می کند
شاهین فرهت
که مشخص نیست چرا این مساله تا این اندازه ابعاد گسترده ای پیدا کرده است: کشور ما تنها کشوری در جهان است که ساز را در تلویزیون آن نشان نمی دهند. این اتفاق شگفت انگیز است؛ در حالی که در تمام دنیا این اتفاق در حال رخ دادن است و هیچ مشکلی هم به وجود نیامده است. خوب است مسئولان صداوسیما با خودشان فکر کنند که این اتفاق چه ثمراتی دارد؟ در حالی که امروزه همه به خصوص جوانان به مدد تکنولوژی و فضای جدید ارتباطی می توانند به همه چیز دسترسی داشته باشند، چرا باید ساز از تلویزیون نشان داده نشود؟ اصلا این چه معنایی می تواند داشته باشد؟ جز اینکه موسیقی بومی ما به فراموشی سپرده شود؟»
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجه کنید
وبلاگ موسیقی
هرکس می تواند با مطالعه و تمرین، نحوه نوازندگی مقیاس های گیتار را بیاموزد. این مقاله همه چیزهایی که برای یادگیری مقیاس های گیتار باید بدانید را به شما آموزش می دهد. مقیاس گروهی از نت هاست که بسته به نوع فاصله های مختلفی از یکدیگر دارند. نت مقیاس ها با نیم گام، تمام گام یا فواصل دیگر از هم جدا می شوند.
یکی از رایج ترین مقیاس ها در موسیقی، مقیاس ماژور است. از مقیاس ماژور می توانیم مقیاس های نسبی زیادی مانند مینور طبیعی و mode ها را بدست آوریم. تمرین مقیاس های اصلی بهترین روش برای یادگیری مقیاس های گیتار است.
این مقیاس همچنین Ionian Mode نیز نامیده می شود، و از مقیاس های دیاتونیک است، به این معنی که دارای پنج تمام گام یا تن و دو نیم گام است و اگر می خواهید نحوه نواختن مقیاس های گیتار را یاد بگیرید باید با آن آشنا شوید.
فواصل بین نت های یک مقیاس ماژور عبارتند از:
تمام، تمام ، نیم ، تمام ، تمام ، تمام ، نیم w-w-h-w-w-w-h
https://www.youtube.com/watch?v=S_Phq9VrKCo
ساده ترین مقیاس C ماژور است، که تنها مقیاس ماژوری است که فلت و شارپ ندارد.
مقیاس C ماژور دارای این نت ها است: C D E F G A B
فرمول درجه مقیاس: ۱۲۳۴۵۶۷
مقیاس مینور طبیعی به عنوان Aeolian Mode نیز شناخته می شود و جز اصلی مقیاس های گیتار است. این مقیاس دیاتونیک دارای فواصل زیر است: W, H, W, W, H, W, W اگر مقیاس ماژور را بگیریم و آن را از نت ششم شروع کنیم، به یک مقیاس مینور طبیعی خواهیم رسید. این امر به این دلیل است که مقیاس ماژور دارای یک مینور نسبی و مقیاس مینور نیز دارای یک ماژور نسبی است که از نت ۳ شروع می شود:
https://www.youtube.com/watch?v=pG1WAsOLL5Q
C ماژور دارای نت های زیر است:
C D E F G A B
نت ها یا درجه ها:
I II III IV V VI VII
مقیاس مینور(مینور نسبی)
A B C D E F G
I II III IV V VI VII
مقیاس C ماژور (ماژور نسبی)
C D E F G A B
فرمول درجه مقیاس:
۱ ۲ b3 4 5 b6 b7
این مقیاس دارای ۵ نت است، از این رو پنتا” نامیده می شود و برای درک کامل مقیاس های گیتار به عنوان دومین مولفه اصلی در نظر گرفته می شود.
مقیاس های دیاتونیک دارای ۷ نت هستند، اما اگر نت ۴ و ۷ را بردارید، به مقیاس ماژور پنتاتونیک می رسید. بنابراین اجازه دهید مقیاس C ماژور را با ماژور پنتاتونیک مقایسه کنیم.
مقیاس C ماژور
C D E F G A B
C ماژور پنتاتونیک:
C D E G A
برای مقیاس مینور نیز همینطور است، اما از درجه ۶ یا نوت مقیاس C ماژور شروع می شود.
مقیاس C ماژور
C D E F G A B
یک مقیاس مینور:
A B C D E F G
مینور پنتاتونیک:
A C D E G
این مقیاس دارای ۶ نت است. اساساً یک مقیاس پنتاتونیک است که به آن یک ۴ اگمنت یا ۵ دیمینیش (مینور) یا ۳ مینور برای مقیاس ماژور اضافه شده است بنابراین زمانی که مقیاس های پنتاتونیک را یاد گرفتید، باید بتوانید این نت ها را نیز به سرعت یاد بگیرید. مقیاس بلوز بیشترین استفاده را در موسیقی بلوز دارد. بنابراین در اینجا آن را با مقیاس های دیاتونیک و پنتاتونیک مقایسه می کنیم:
https://www.youtube.com/watch?v=FxENxFo9CAM
مقیاس Cماژور:
C D E F G A B
C ماژور پنتاتونیک:
C D E G A
مقیاس C ماژور بلوز:
C D Eb E G A
مقیاس مینور:
A B C D E F G
مینور بلوز:
A C D Eb E G
سایر مقیاس های مورد استفاده در بلوز، مینور طبیعی یا ماژور و مد های آن هستند.
مد دورین:
یک مقیاس مینور با یک ماژور ۶ است که جز مقیاس های مهم گیتار به شمار می رود. برای بررسی ساختار و تاریخچه آن، بهتر است آن را از مقیاس C ماژور طبیعی بررسی کنیم.
مد دورین از نت ۲ مقیاس ماژور شروع می شود.
مقیاس Cماژور:
C D E F G A B C D
D دورین
D E F G A B C D
ساختار دورین عبارت است از:
W – H – W – W – W – H – W –
(w= تمام گام و h= نیم گام)
C دورین:
C D Eb F G A Bb
W – H – W – W – W – H – W –
فرمول درجه مقیاس:
۱ ۲ b3 4 5 6 b7
مد دورین برای پروگرشن های مینور بلوز مناسب است، به خصوص برای آکورد ۷ مینور.
مد فریجین:
این یک مقیاس مینور با مینور ۲ است. اجازه دهید به ساختار آن بپردازیم. مد فریجین در نت ۳ از مقیاس ماژور شروع می شود.
مقیاس Cماژور:
C D E F G A B C D E
E فریجین:
E F G A B C D E
فرمول درجه مقیاس:
۱ b2 b3 4 5 b6 b7
این مد همچنین می تواند به عنوان دامیننت نیز استفاده شود. مد ۵ که از مقیاس مینورهارمونیک ناشی می شود. علاوه بر داشتن یک ۲ مینوریک ۳ ماژور نیز دارد.
مقیاس C ماژور:
C D E F G A B C D E
E فریجین دامیننت
E F G # A B C D E
فرمول درجه مقیاس:
۱ b2 3 4 5 b6 b7
مد لیدین:
این یک مقیاس ماژور است که دارای یک ۴ اگمنت است. در اینجا ساختار آن را بررسی می کنیم. مد لیدین در نت ۴ از مقیاس ماژور شروع می شود.
مقیاس C ماژور:
C D E F G A B C D E
F لیدین:
F G A B C D E
فرمول درجه مقیاس:
۱ ۲ ۳ #۴ ۵ ۶ ۷
مد میکسولیدین:
اساساً یک مقیاس ماژور با یک ۷ مینور است. اجازه دهید ساختار آن را بررسی کنیم. مد میکسولیدین از نت ۵ مقیاس ماژور شروع می شود.
مقیاس C ماژور:
C D E F G A B C D E F G
G میکسولیدین:
G A B C D E F G
فرمول درجه مقیاس:
۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ b7
مد میکسولیدین برای ماژور بلوز بسیار مناسب است، به خصوص برای نواختن آکوردهای دامیننت ۷٫
مد آئولین
(ما قبلاً این مقیاس را آموزش داده ایم) یکی دیگر از مقیاس های دیاتونیک، که به آن مقیاس مینور طبیعی نیز گفته می شود.
و دارای ۳ ، ۶ و ۷ مینور است.
مد Aeolian از نت ۶ مقیاس ماژور شروع می شود.
مقیاس C ماژور
C D E F G A B C D E F G A
G Aeolian:
A B C D E F G A
فرمول درجه مقیاس:
۱ ۲ b3 4 5 b6 b7
مد لوکرین
یک مقیاس مینور دیگر، که شامل یک ۲ مینور و یک ۵ دیمینیش است. این مد چندان مورد استفاده قرار نمی گیرد.
مد لوکرین از نت ۷ و آخرین نت مقیاس ماژور شروع می شود.
مقیاس C ماژور:
C D E F G A B C D E F G A B
B لوکرین:
B C D E F G A B
فرمول درجه مقیاس:
۱ b2 b3 4 b5 b6 b7
مقیاس مینورهارمونیک دارای نت های مشابه با مقیاس مینور طبیعی است، به جز درجه یا نت ۷، که دارای یک نیم گام است. این مقیاس کمی پیشرفته است اما در یادگیری مقیاس های گیتار به شما کمک می کند.
اجازه دهید از یک A مینور به عنوان نت اصلی استفاده کنیم.
مقیاس مینورهارمونیک:
این اولین مد است – آکورد: Am / maj7
فرمول درجه مقیاس: ۱ ۲ b3 4 5 b6 7
مد دوم Locrian 6 # نامیده می شود –
لوکرین ۶ #
همانطور که از نام آن پیدا است، یک مد لوکرین با یک ۶ ماژور است.
آکورد: Bm7b5add6
فرمول درجه مقیاس: ۱ b2 b3 4 5 #6 b7
مد ۳ نامیده می شود.
یونین ۵ #
این دقیقاً مانند یک مقیاس یونین طبیعی یا ماژور است، اما دارای یک شارپ یا ۵ اگمنت است.
آکورد: Cmaj7#5
فرمول درجه مقیاس: ۱ ۲ ۳ ۴ #۵ ۶ ۷
مد ۴ نامیده می شود.
دورین # ۴:
یک مد دورین که دارای ۴ شارپ است
آکورد: Dm7#4 یا Dm7#11
فرمول درجه مقیاس: ۱ ۲ b3 #4 5 6 b7
مد ۵ نامیده می شود.
ماژور فریجین یا دامیننت:
در واقع ما این مود را دربررسی مود های یونانی یاد گرفتیم. معمولا، این مود مینور است، اما استفاده از آن به عنوان ماژور نیز بسیار معمول است.
آکورد: E7b9
فرمول درجه مقیاس: ۱ b2 3 4 5 b6 b7
مد ۶ نامیده می شود.
لیدین ۲ #:
یک مد لیدین که دارای یک ۲ اگمنت می باشد.
آکورد: Fmaj7
فرمول درجه مقیاس: ۱ #۲ ۳ #۴ ۵ ۶ ۷
مد ۷ نامیده می شود.
bb7 دامیننت Altered یا bb7 سوپرلوکرین
این یک مد لیدین است که دارای یک ۲ اگمنت است.
آکورد: Fmaj7
فرمول درجه مقیاس: ۱ #۲ ۳ #۴ ۵ ۶ ۷
مدهای مینورملودیک
مد اول نامیده می شود.
مینور ملودیک:
یک مقیاس مینور با ماژور ۶ و ۷٫ با یادگیری این مقیاس، می توانید مقیاس های گیتار را خیلی سریع یاد بگیرید.
آکورد: AM / maj7
فرمول درجه مقیاس: ۱ ۲ b3 4 5 6 7
مد ۲ نامیده می شود.
مقیاس دورین b9
آکورد: Bsus4b9
فرمول درجه مقیاس: b2 b3 4 5 6 b7
مد ۳ نامیده می شود.
مقیاس لیدین اگمنت:
آکورد: Cmaj7#5
فرمول درجه مقیاس: ۱ ۲ ۳ #۴ #۵ ۶ ۷
مد ۴ نامیده می شود.
مقیاس لیدین دامیننت:
آکورد: D7 # 11 یا D13 # 11
فرمول درجه مقیاس: ۱ ۲ ۳ #۴ ۵ ۶ b7
مد پنجم نامیده می شود.
مقیاس میکسولیدین b6
آکورد: E7 # 5 یا E7b13
فرمول درجه مقیاس: ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ b6 b7
مد ششم نامیده می شود.
مقیاس طبیعی لوکرین ۹:
آکورد: F # m7b5nat9
فرمول درجه مقیاس: ۱ ۲ b3 4 b5 b6 b7
مد هفتم نامیده می شود.
فرمول درجه مقیاس: ۱ b2 b3 b4 b5 b6 b7
آکورد: G # alt
مقیاس دیمینیش
این یک مقیاس ۸ نت است که از تمام تن و نیم تن ساخته شده است. اصولاً برای استفاده از آن ۲ روش وجود دارد: آکوردهای دیمینیش و دامیننت. زمانی که با آکوردهای دیمینیش استفاده می شود مقیاس دیمینیش
Whole-Half و با آکودهای دامیننت مقیاس دیمینیشHalf-Whole نامیده می شود.
فرمول مقیاس Whole-Half:
۱ ۲ b3 4 b5 #5 6 7
W H W H W H W H
فرمول مقیاس Half-Whole:
۱ b2 #2 3 #4 5 6 b7
H W H W H W H W
مقیاس Whole-Half:
آکورد: G dim or G
مقیاس Half-Whole:
آکورد: G7b9
مقیاس Whole Tone
یک مقیاس متقارن که از ۶ نت که توسط گام های کامل از هم جدا شده اند ساخته می شود. این مقیاس را برای یادگیری نحوه نواختن مقیاس های گیتار به مبتدیان توصیه می کنیم.
مقیاس تن کامل بیشتر برای تکنوازی آکوردهای ۷#۵ دامیننت استفاده می شود.
اجازه دهید ۴ شکل رایج مقیاس را بررسی کنیم: آکورد: G7 + 5
شکل ۱:
شکل ۲:
شکل ۳:
شکل ۴:
مقیاس های دیگر
مقیاس گیتار عربی:
یک مقیاس ۸ نت، در واقع همان مقیاس دیمینیش است.
فرمول مقیاس عربی:
۱ ۲ b3 4 #4 #5 6 7
W H W H W H W H
آکورد: G
مقیاس گیتار ایرانی:
مقیاس ماژور است.
فرمول مقیاس ایرانی: ۱ b2 3 4 b5 b6 7
آکورد: A
مقیاس گیتار بیزانس:
مقیاس ماژور است.
فرمول مقیاس بیزانس: ۱ b2 3 4 5 b6 7
آکورد: A
مقیاس گیتار شرقی:
مقیاس ماژور است.
فرمول مقیاس شرقی: ۱ b2 3 4 b5 6 b7
آکورد: A7
مقیاس گیتار ژاپنی:
یک مقیاس پنتاتونیک است، سوم ندارد بنابراین می تواند به عنوان ماژور یا مینورعمل کند.
فرمول مقیاس ژاپنی: ۱ ۲ ۴ ۵ b6
مقیاس گیتار کولی:
یک مقیاس مینور است، که به عنوان مینور مجارستانی نیز شناخته می شود.
فرمول مقیاس کولی: ۱ ۲ b3 #4 5 b6 7
آکورد: Am
مقیاس گیتار رومانیایی:
یک مقیاس مینوراست.
فرمول مقیاس رومانیایی: ۱ ۲ b3 #4 5 6 b7
آکورد: Am
مقیاس گیتار یهودی:
یک مقیاس ماژور است که به عنوان مقیاس کولی اسپانیا نیز شناخته می شود (یا دامیننت فریجین).
فرمول مقیاس یهودی: ۱ b2 3 4 5 b6 b7
آکورد: A7v
گام بعدی پس از آشنایی با مقیاس های اصلی گیتار چیست؟
یادگیری مقیاس های گیتار اولین قدم است. از اینجا به بعد همه چیز به میزان تمرین شما بستگی دارد.
حتی اگر از تمام این مقیاس ها استفاده نکنید، خوب است که حداقل با آنها آشنایی داشته باشید زیرا دانش شما را درباره گیتار بیشتر می کنند.
این مقیاس ها را به مدت یک هفته (هر روز) تمرین کنید.
سوال های متداول
۶ مقیاس متداول گیتار
۱-مقیاس مینور پنتاتونیک
۲-مقیاس مینور طبیعی (مد Aeolian )
۳-مقیاس ماژور طبیعی (مد Ionian )
۴-مقیاس بلوز
۵-مقیاس دورین (مد دورین)
۶-مقیاس میکسولیدین (مد میکسولیدین)
۱-مقیاس پنتاتونیک:
یک مقیاس ۵ نت است، از این رو پنتاتونیک نامیده می شود.
این مقیاس یکی از پرکاربردترین نمونه ها است زیرا کاربرد آن بسیار ساده است. همچنین بیشترین کاربرد را در موسیقی بلوز دارد. مقیاس پنتاتونیک از یک ریشه، یک ۳ مینور، ۴ کامل، ۵ کامل و یک ۷ مینور ساخته شده است. در Aمینور، نوت ها عبارتند از:
A, C, D, E, G
این مقیاسی است که شما می توانید بسته به متن موسیقی از آن برای بداهه نوازی یک آکورد ۷ مینور یا ۷ دامیننت استفاده کنید.
۲-مقیاس مینور طبیعی (مد Aeolian)
یک مقیاس دیاتونیک است، یعنی یک مقیاس هپاتونیک است که دارای ۷ نت می باشد، که از تن های کامل و نیمه ساخته شده است. مینور طبیعی یکی از مقیاس های بسیار پرکاربرد در موسیقی پاپ است و از یک ریشه یا تونیک، یک ۲ ماژور، یک ۳ مینور، یک ۴ کامل، یک ۵ کامل، یک ۶ مینور و یک ۷ مینور ساخته می شود. در A مینور، نوت ها عبارتند از: A, B, C, D, E, F and G
این مقیاسی است که بسته به متن موسیقی، برای بداهه نوازی یا تکنوازی آکورد مینور یا ۷ مینور می توانید از آن استفاده کنید.
۳-مقیاس ماژورطبیعی (مد Ionian)
یک مقیاس شبیه به مینور طبیعی است، هر دو دیاتونیک و دارای ۷ نوت هستند. تفاوت بین آنها ۳ ، ۶ و ۷ است که ماژور هستند. بنابراین از یک ریشه یا تونیک ، یک ۲ ماژور، یک ۳ ماژور، یک ۴ کامل، یک ۵ کامل، یک ۶ ماژور و یک ۷ ماژور ساخته شده است. در A ماژور، نوت ها عبارتند از:
A, B, C#, D, E, F# ,G#
این مقیاسی است که می توانید بسته به متن موسیقی، برای بداهه نوازی یا تک نوازی یک آکورد ماژور یا ۷ ماژور ار آن استفاده کنید.
۴-مقیاس بلوز
این در واقع یک مقیاس پنتاتونیک با اضافه کردن یک ۴ اگمنت یا ۵ دیمینیش است. این مقیاس در موسیقی بلوز بسیار متداول است. و از یک ریشه، یک ۳ مینور، ۴ کامل ، ۴ اگمنت، ۵ کامل و ۷ مینور ساخته می شود. در A مینور، نت ها عبارتند از: A, C, D, D#, E and G
این مقیاس بسته به متن موسیقی، برای بداهه نوازی یا تک نواری آکورد مینور یا دامیننت استفاده می شود.
۵-مقیاس دورین (مد دورین)
این یکی از مد هایی است که از مقیاس طبیعی ماژور یا مینور حاصل می شود. اساساً یک مقیا
وبلاگ موسیقی
ارغنون
باغلاما
بربط
بمتار
بیشه
تار
تنبک
تنبور
تنبیک
توتک
جلاجل
جلجل
چغانه
چنگ
چوگور
خبتر
دایره
دف
دهل
دنبره
دوتار
رباب
رود
زنگل
ستا
سرنای
سلانه
سنتور
سه رود
سهتار
شارشک
شاهنای
شمشال
شهرود
شوشک
شیپور
شیشاک
شیشم
عود
غچک
غژک
غناده
قانون
کلی
کمانچه
کمانه
کنگر
گچک
مراژ
مهری
موسیقار
موسیه
نای مشک
نایچ
نایلوس
نی
امیدوارم هرگز موسیقی اصیل خودمونو فراموش نکنیم…
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجه کنید
وبلاگ موسیقی
بسیاری اوقات پیش می آید که والدین چنین سوالی را از ما می پرسند و به دنبال این هستند تا فرزندشان بهترین ساز یا کامل ترین ساز را بیاموزد!!!
در ادامه به این سوال پاسخ خواهیم داد که کامل ترین ساز ها کدامند ولی باید بگوییم که اگر به دنبال یادگیری موسیقی برای خود یا فرزندتان هستید خیلی مهم نیست که چه سازی کامل است و چیزهای دیگر نظیر علاقه و حسی که ساز به شما می دهد از اهمیت بیشتری برخوردار است.
همه ساز هایی که در آموزشگاه موسیقی یا مراکز یادگیری موسیقی کار می شود کامل هستند و هیچ سازی ناقص نیست ولی شاید از گستره صدایی کمتر یا تعداد نت های کمتری برخوردار باشد.
سازهایی که نت های کمتری دارند یا گستره صدای کمتر حتما به حد خود و برای جوابگویی به کاری که به عهده آنهاست کافی هستند.
تعریف های مختلفی از ساز کامل وجود دارد که به نسبت آن می تواند سازها متفاوت باشد.اول باید بدانیم که به دنبال چه سازی هستیم و از سازمان چه انتظاری داریم؟
اگر به دنبال سازی هستید که بتوانید همراه با آن بخوانید حتما بهترین و کامل ترین ساز برای این منظور ساز گیتار است که نه تنها برای نوازندگی بلکه می توان با آن به بهترین شکل خوانندگی را همراه کرد.
1- از نظر وسعت صدایی
2-از لحاظ تربیت موسیقایی
3-از لحاظ همراهی با سازهای دیگر
4-از لحاظ همراهی با خواندن
5- از لحاظ سهولت جابجایی و حمل
منظور از وسعت صدایی آن است که ساز هم صداهای خیلی بم و هم صداهایی خیلی زیر را داشته باشد و بتوان نت های بالا و پایین را از آن دریافت کرد.
این قابلیت نه برای نوازندگی صرف بلکه در مواردی چون آهنگسازی و خلاقیت در موسیقی می تواند بسیار حائز اهمیت باشد و لذا کسانی که به دنبال چنین قابلیتی از ساز هستند می توانند به این موضوع توجه داشته باشند.
البته ساز هایی که این مورد را شامل می شوند کم نیستند اما بدون شک یکی از بهترین آنها ساز پیانو است که برای این منظور ساز بسیار مناسبی است.
گیتار ، ویلن، کیبورد و …نیز می تواند برای این منظور مناسب باشند.
منظور از این مورد تربیت گوش موسیقی است که باعث می شود نوازنده درک درستی از موسیقی و صدا ها پیدا کند.
البته معمولا در موسیقی و برای همه ساز ها این موضوع میسر است اما در سازی مانند ویلن که هیچ جای مشخص شده ای برای نت ها وجود ندارد مسلما این مساله حائز اهمیت بیشتری است و نوازندگان ساز ویلن معمولا از گوش موسیقایی قوی برخورداند.
برای تقویت این موضوع کلاس های سلفژ نیز پیشنهاد می گردد که می توانید در کنار کلاس ساز از آن بهره ببرید.
از این بابت که بتوانید به راحتی با سازهای دیگر همنوازی داشته باشید معمولا فرقی بین سازهای مختلف وجود ندارد و همه ساز ها را می توان با سازی دیگر هماهنگ کرد.
فقط باید توجه داشت که معمولا سازهای ایرانی با سازهای ایرانی و سازهای غربی با هم خانواده خودشان همخوانی بیشتری دارند.
بسیاری موارد پیش می آید که افراد به علت اینکه ذوق خوانندگی دارند، دوست دارند همراه با ساز خود بخوانند.
اگر این مورد مد نظرتان است بهترین ساز گیتار است که قابلیت نواختن ریتم و آکورد را نیز دارد و می توانید به راحتی آهنگ هایی را که دوست دارید با آن بنوازید و بخوانید.
ساز پیانو نیز برای برآورده کردن این مورد بسیار ساز مناسبی است.
هر چند که هر سازی که در آن لب ها و دهان درگیر نباشد می تواند این مورد را برآورده کند اما این مورد به شما نیز بستگی دارد که با چه سازی و چگونه بتوانید ارتباط برقرار کنید.
یکی از مورادی که شاید برای برخی افراد اهمیت داشته باشد این مورد است که به علت اینکه مدام در سفر هستند یا اینکه دوست دارند سازشان را همراه خود داشته باشند به این مساله توجه می کنند.
برای این منظور باید گفت که سازهای سبک تر و نیز سازهایی که از حساسیت کمتری نسبت به تغییر دما برخوردارند می توانند مناسب تر باشند.
مانند سازدهنی ، فلوت و …
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجه کنید
وبلاگ موسیقی
سازهای کوبه ای از قدیمی ترین سازهایی هستند که از هزاران سال پیش تمدن بشری از آنها استفاده میکرده است. اولین استفاده بشر از سازهای کوبه ای برای برقراری ارتباط راه دور بوده و بتدریج برای مراسم شادی، عزا، تشریفات مذهبی و … از آنها استفاده شده است.سازهای کوبه ای به همراه سازهای بادی برنجی از زمانهای دور در خدمت موسیقی بوده اند که این نشان دهنده وم وجودی آنها در موسیقی است. ریتم نیاز طبیعی هر انسان است و شاید یادآوری این مطلب برای شما جالب باشد که در هر فرهنگ و کشوری که نگاه کنید، کودکان علاقه مفرط دارند تا با چوب روی سطل یا شیء مشابه بکوبند که این مسئله نیاز فطری انسان به ریتم را نمایش می دهد.در این پست ما به معرفی انواع ساز های کوبه ای می پردازیم در این قسمت ساز های عنوان شده معرفی شده اندامیدواریم که مطالب مفید واقع شوند.
امیدوارم از مطالب گفته شده نهایت استفاده را ببرید در صورتیکه سوالی در این مورد داشتید در بخش نظرات با ما مطرح کنید.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجه کنید
درباره این سایت